Հայերեն | На русском | In English
Ազատամարտիկ Վարդան Հովհաննիսյանին
Երբ անցնում եմ ամեն անգամ
Մեր դպրոցի մեծ սրահով,
Բռնկվում եմ ոսոխի դեմ
Ատելության բորբ կրակով:
Սիրտս սրտիդ զարկն է լսում,
Նաև հիշում օրն այն հեռու,
Երբ գալիքի հույսով լցված`
Այս աշխարհում դեռ կայիր դու:
Ապրում էիր երկրում մեր հին
Միտքդ արթուն ու անվեհեր,
Բայց ծաղկումիդ հրաշք պահին
Որոտացին անթիվ արկեր:
Խանձեց վառոդը անխնա
Հոգուդ ծաղիկը քնքշաթերթ,
Թռիչքի մեջ ընկար անահ,
Ու խորտակվեց մի արծվաբերդ:
Բայց հայ հոգու բերդը կանգուն
Պիտի պահենք միշտ հոյակերտ
Եվ ծովից ծով մենք աննկուն
Պիտի կերտենք նոր արծվաբերդ:
ԱՐՈՒՍՅԱԿ ԳԱԼՍՏՅԱՆ
8-րդ դասարան
