ԱՇԽԱՐՀՈՒՄ ԿՐԿԻՆ ԳԱՐՈՒՆ Է ՊԱՅԾԱՌ..

Հեղինե Կարապետյանի որդին` Յուրա Խաչատրյանը, զոհվել է 1993թ.-ին: Անփարատ է որդեկորույս մոր վիշտը: Ու սրտում անթեղված ցավը դառնում է արցունքոտ տող եւ բանաստեղծություն:

Մի՛ փնտրիր իզուր մարդկանց շարքերում

Որդուդ հարազատ:

Հայացքդ մոլոր զուր մի՛ թաքցրու.

Դու լուռ ես, ինչպես քայլող հուշարձան:

Մարդկային հոսքը ծփում է դանդաղ,

Քո որդին չկա, զոհվել է մարտում,

Մի՛ փնտրիր իզուր…

♦♦♦

Երգով իմ` վառ պահել

կուզեմ կարոտը որդուս:

Թե սեւ գնդակը որդուս չգտներ,

Նա հերոսացած տուն կգար փառքով:

Ախ, հերոս է նա, թեկուզ շարքային:

Մայրական սիրտս շնորհել կուզե,

Շնորհել կուզե փառքեր հետմահու

Բոլոր շարքային զինվորներին քաջ,

Որոնք չհասցրին սխրանքներ գործել:

♦♦♦

Տղաները քաջ կռվից տուն չեկան.

Հոգիս վիրավոր մղկտում է դեռ,

Աղի արցունքից լճեր գոյացան,

Վիրավոր որդիս կռվից ետ չեկավ:

Հասակս ծաղկուն կռացավ մեկեն,

Ցորենը արտում կծղեց ու մնաց,

Խոտը չորացավ հերվա էն դաշտում,

Իմ զինվոր որդին կռվից տուն չեկավ:

Աշխարհում կրկին գարուն է պայծառ,

Ինձ համար կռիվ, պատերազմ է դեռ…