44-օրյա պատերազմում միակ որդուն կորցնելուց հետո գյումրեցի Մանուկյանների ընտանիքում ասես կյանքը կանգ էր առել։ Հոգեկան ծանր ապրումները դժվարությամբ հաղթահարելով՝ տիկին Հասմիկը ամուսնու և երկու աղջիկների բազմաթիվ հորդորներից հետո որոշեց նորից մայրանալ։

Խաչիկ պապը իր տնկած ծառերն ու թփերը ամեն օր խնամում է, ջրում, հողը մշակում… Եվ այսպես արդեն տասնյակ տարիներ։

Հայկ Ավոյանը իմ ֆեյսբուքյան ընկերներից է: Երբ նա ինձ զանգեց, ես պատրաստվում էի հոդվածի վերածել նկարիչ Վահե Բաղումյանի հետ մեր հարցուպատասխանը: Միտքս սևեռված էր նրա անհամար ծաղիկների վրա, որոնք, հեղինակի բառերով ասած, ծաղկելու են ամեն տարի՝ հիշեցնելու հայրենի հողի գրկում ամփոփված քաջերին ու նրանց անմահ սխրանքը, ինչ գնով էլ լինի՝ ոտքի կանգնելու ու առաջ շարժվելու մեր պարտքը:

Խուրշուդյանների ընտանիքում ծնվեց 44-օրյա պատերազմում անմահացած Սենիկ Խուրշուդյանի եղբայրը՝ Հովհաննեսը: Փոքրիկն իր ծնունդով Խուրշուդյանների ընտանիքում լույս բերեց, նրանց ապրելու հույս տվեց: Հովհաննեսի ծնունդը շատ սպասված էր։

ՀՀ նախագահի հրամանագրով եւ պաշտպանության նախարարության նախաձեռնությամբ մարտի 28-ի Կոտայքի մարզի Աբովյան քաղաքի Զարեհ Սահակյանցի անվան երաժշտական դպրոցում 2022 թվականի սեպտեմբերի 13-15-ը ադրբեջանական ագրեսիայի հետեւանքով զոհված կոտայքցի զինծառայողների հետմահու պարգեւատրման արարողությունն էր։

Պահեստազորայինների 25-օրյա վարժական հավաքները գործնական փուլում են՝ արդյունավետ մարզումներով, մարտավարաշարային և կրակային պարապմունքներով: Զորավարժարաններում պահեստազորայինները օրեցօր կատարելագործում են հմտությունները, ամենայն լրջությամբ ու պատասխանատվությամբ են վերաբերվում առաջադրված խնդիրներին՝ գիտակցելով հայրենիքի պաշտպանության գործում նմանօրինակ հավաքների հույժ կարևորությունը: Վրանային ավաններում նրանք վերհիշում են զինվորական առօրյան, կարգացուցակը՝ հետևելով սահմանված պահանջներին։

Կազմակերպված է, լուրջ, ունի հումորի նուրբ զգացողություն, վնասակար սովորություններ չունի…