Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

#13 (1031) 10.04.2014 – 16.04.2014

ՏԱՏԻՍ ԸՆԿՈՒՅԶԻ ՄՈՒՐԱԲԱՆ

Թուրքիայում ապրող ընկերուհիս` հունա-հայկական արմատներով գեղեցկուհի Էլիֆը, Անթակիայում գտնվող հայաբնակ վերջին գյուղի` Վագիֆլիի մամիկների եփած ընկույզի մուրաբա էր ինձ համար բերել: Անթակիա՜: Ինքնաբերաբար «Անտիոք» ես ուզում ասել` երբեմնի Սելևկյան հարստության հնագույն մայրաքաղաքի, այնուհետև Անտիոքի իշխանության կենտրոնի անունը, որը շատ ավելի համահունչ է հայ մամիկների մասին այս պատմությանը, որոնք թերևս հազար տարի առաջ էլ այնտեղ ընկույզի մուրաբա են եփել…

ՀԱՂԹԱՆԱԿԻ ՀԱՄԱՐ ՀԱՋՈՂՈՒԹՅՈՒՆԸ ԲԱՎԱՐԱՐ ԵՐԱՇԽԻՔ ՉԷ...

Մեր բոլոր զորամասերը պետք է միշտ մարտունակ լինեն, միշտ պատրաստ՝ իրականացնելու մարտական գործողություններ: Հրամանատարները պետք է միշտ ի վիճակի լինեն ինքնուրույն ղեկավարելու ստորաբաժանումները՝ լիարժեք կատարելով մարտական խնդիրները: Արցախյան պատերազմի ամբողջ ընթացքում մենք կռվել, հաղթել ենք փոքր ստորաբաժանումներով և այդ մարտավարությունը պետք է պահպանենք, զարգացնենք: Դրա համար էլ աշխատում ենք, որքան հնարավոր է, կատարելագործել ջոկերի (հաշվարկների), դասակների, վաշտերի և մարտկոցների հնարավորությունները: Հասկանալի է, որ այդ օղակներում, որոնք զորամասի հիմքն են, ծառայությունը կատարում են երիտասարդ սպաները, և մենք ամեն ինչ անում ենք, որ նրանք աճեն, կայանան, ձեռք բերեն ինքնավստահություն: Հենց դրա համար էլ օգնելուց, ուղղություն ցույց տալուց բացի, նրանց տալիս ենք նաև ինքնուրույն աշխատելու հնարավորություն:

ԹՈՂ ԱՇԽԱՐՀԸ ՄՈՐ ՍՐՏՈՎ ԳՆԱ...

Ժամանակն ինչքա՜ն արագ է թռչում…
Ձեր որդին արդեն զինվոր է, հայրենիքի պաշտպան…
Հիմա բացել եք լուսանկարների ալբոմն ու… ժպտում եք, թախծում, հուզվում…
Կարծես երեկ էր, որ խաղալիք հրացանով խաղում էր ու ձեզ էլ պարտադրեց իր համար զինվորական հագուստ գնել, իսկ հիմա արդեն զինվորական համազգեստով է։
Կարծես երեկ էր, երբ ծնկներին հազար քերծվածք՝ եկավ տուն, բայց մի կաթ արցունք չթափեց։ Երե՞կ չէր, որ փորձում էր թաքցնել աչքի տակի կապտուկը՝ կռվել էր բակի տղերքի հետ…

20 ՏԱՐԻ ԱՆՑ...

1994թ. գարնանային մի օր Եռաբլուր պանթեոնում կառավարական բարձր մակարդակով, հերոսին վայել համազարկերի ներքո, հայոց սուրբ հողն իր գիրկն առավ Գագիկ Ստեփանյանին, որին բոլորը ճանաչում են որպես Հեթանոս Գագո։
Այդ օրից անցել է 20 տարի…
…Եռաբլուր էին այցելել Գագիկ Ստեփանյանի անվան N135 դպրոցի աշակերտները՝ տնօրեն Գարեգին Ներսիսյանի և փոխտնօրեն Աստղիկ Տեր-Սահակյանի գլխավորությամբ` իրենց արժանավոր սանին հարգանքի տուրք մատուցելու։ Միջոցառմանը ներկա էին Նոր Նորք համայնքի պատանի դրոշակակիր երկրապահներ, հարազատներ, մարտական ընկերներ և մեծարգո այրեր։ Աշակերտներն իրենց խրոխտ ելույթներում մեծարեցին հերոսին ու խոստացան միշտ վառ պահել հայոց հաղթանակած բանակի արժանի զավակի` Գագիկ Ստեփանյանի հիշատակը։

ԵՐԲ ԶԻՆՎՈՐՆԵՐ ԵՆ ԱՆԳԱՄ ՀՈՒՇԱՔԱՐԵՐԸ

Վազգեն Վարդանյանը Արցախյան պատերազմի մասնակից է, երկրապահ-ազատամարտիկ։ Երկար ու ձիգ տարիներ են անցել պատերազմական օրերից, բայց այսօր էլ հուշերը գալիս ու փոթորկում, տակնուվրա են անում սիրտն ու միտքը։
…Երեք որդիներին թողնելով կնոջ խնամքին, եղբոր՝ Բաբկենի հետ զինվորագրվեց հայրենիքի պաշտպանությանը, և մարտական ուղին ձգվեց Երասխավան, Խաչիկ, Դրմբոն, Հաթերք, Մարտակերտ, Տոնաշեն, Լաչին…
«Արծիվ-30» կամավորական գումարտակի շտաբի պետն էր։ Հրամանատար Լյովա Մուսիկյանի զոհվելուց հետո բրիգադի հրամանատար Մանվել Գրիգորյանի հորդորով ստանձնեց գումարտակի հրամանատարությունը։

ԵՐԲ ՍԻՐՈՒՄ ԵՍ ԶԻՆՎՈՐԻՆ...

Մայոր Խորեն Մկրտչյանը ղեկավարում է փոխգնդապետ Ս. Մինասյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի ականանետային դիվիզիոնը՝ կարևոր մի ստորաբաժանում, որի հրամանատար նշանակվելու համար, մասնագիտական բարձր պատրաստվածություն ունենալուց զատ, պետք է ոչ միայն կարգապահ, կիրթ սպա լինել, այլեւ գործին անմնացորդ նվիրված մարդ:
Տարիների հետևողական աշխատանք ու քրտնաջան ծառայություն, անքուն գիշերներ, տագնապներ… Անշուշտ, հնարավոր չէ ծառայությունն առանց այս ամենի:

ՈՐ ԶԱՆՑԱՆՔԸ ՉԴԱՌՆԱ ՀԱՆՑԱՆՔ

Կարգապահական վաշտի գործունեությամբ պայմանավորված՝ կտրուկ նվազել է կանոնադրական խախտումների թիվը, իսկ իրավապահ մարմինների հետ կազմակերպվող համատեղ միջոցառումների շնորհիվ բարձրացել է զինծառայողների իրավական պատրաստվածության մակարդակը: Նման դրական տեղաշարժ արձանագրեց գնդապետ Ժիրայր Պողոսյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի սոցիալ-իրավական հարցերով սպա, կապիտան Աշոտ Սարգսյանը