Ուշադրության կենտրոնում
Սպայի տները համարվում են մշակութային կարեւորագույն եւ անհրաժեշտ կենտրոններ, որտեղ գործում են ակումբներ, թատերական խմբակներ, երաժշտական դպրոցներ, պարի խմբեր, տարբեր մասնագիտական դասընթացներ եւ հարուստ գրադարան:
Սպայի տները գործել են դեռ ցարական ժամանակներից, լրացրել զինվորականների հոգեւոր-մշակութային դաստիարակությունը` կրթել են, լուսավորել, զարգացրել ժամանակի պահանջներին համապատասխան: Խորհրդային ժամանակահատվածում ժողկոմիսարիատները իրենց շնչով ու ոգով «վերաձեւեցին» նմանաբնույթ կառույցները: Երեւանում այն գործում էր որպես ԽՍՀՄ ԶՈւ 7-րդ բանակի կայազորի Սպայի տուն: ԽՍՀՄ փլուզումից հետո որոշ վայրերում այս կառույցները դադարեցրին գործունեությունը, իսկ որոշ հանրապետություններում, ընդհակառակը` հարմարվելով ժամանակի պահանջներին` նպատակային աշխատանք ծավալեցին: Երեւանում եւս այն շարունակեց գործել` 1993թ նոյեմբերի 9-ին ՀՀ պաշտպանության նախարարի հրամանով դառնալով ՀՀ ՊՆ Երեւանի կայազորի Սպայի տուն:
Ադրբեջանում ավարտվում է «Մեծ նավթի» դարաշրջանը` պայմանավորված Ազերի-Չիրագ-Գյունեշլի /ԱՉԳ/ նավթադաշտի շահագործումով: Այս դաշտը ապահովում է մերօրյա Ադրբեջանի հում նավթի արդյունահանման ավելի քան 90, և ողջ պետական եկամուտների ավելի քան 80 տոկոսը: Անցած դարի 20-ականներին Վրաստանը հաճախ կիսահեգնական անվանում էին «Վրաստանի Խողովակաշարային Հանրապետություն»: Այսօր ունենք բոլոր հիմքերը Ադրբեջանը կոչելու «Ազերի-Չիրագ-Գյունեշլիի Հանրապետություն»: Անհրաժեշտ է փաստել, որ, հիմնվելով ԽՍՀՄ Նավթային արդյունաբերության նախարարության 1970թ. աղավաղված քարտեզի վրա և հետևելով «Ալիևի դոկտրինին», Ադրբեջանը միակողմանիորեն զավթել-օկուպացրել է այս նավթադաշտը՝ կոպտորեն խախտելով միջազգային իրավունքի և Կասպիցի կարգավիճակը սահմանող բոլոր հիմնական դրույթները:
Մեր նախորդ հոդվածում («Իրանի բնական հակառակորդները», «Հայ զինվոր», թիվ 44) առաջ քաշեցինք այն վարկածը, թե թալիբները և փուշտունները, առհասարակ, ունենալով հավանաբար հրեական ծագում, կարող են ստանձնել Իսրայելի շահերը Կենտրոնասիական տարածաշրջանում առաջ տանողի դերը: Հարց է ծագում` թեև Իսրայելն ու Աֆղանստանը դիվանագիտական հարաբերություններ չունեն, այդուհանդերձ կա՞ն, արդյոք, Իսրայելի և Աֆղանստանի համագործակցության այնպիսի նախադրյալներ, որոնց հիման վրա կարելի է նման ենթադրություն անել: Ստորև կփորձենք պատասխանել այդ հարցին` օգտվելով «www.izrus.co.il» կայքում 2008 թ. հրապարակված տվյալներից:
Նոյեմբերի 5-ին հետախուզության զորքերի կազմավորման 21-րդ տարեդարձի կապակցությամբ ՀՀ ԶՈՒ ուսումնական զորամասերից մեկում կազմակերպվեց տոնական միջոցառում, որին ներկա էին ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը, ԶՈՒ ԳՇ պետ գեներալ-գնդապետ Յուրի Խաչատուրովը, որոնք զինված ուժերի ղեկավար կազմի, գեներալների, օտարերկրյա բարձրաստիճան զինվորականների, դիվանագետների և լրագրողների ուղեկցությամբ ծանոթացան հրապարակ բերված սպառազինությանն ու տեխնիկային։ Այնուհետև բարձրաստիճան զինվորականները, հյուրերը, հավաքված ժողովուրդը հետևեցին հետախուզական ստորաբաժանումների, «Փոքր Մհեր» կրթահամալիրի սաների և մարտարվեստների դպրոցների ներկայացուցիչների ցուցադրական ելույթներին, որոնք ուղեկցվեցին հայկական արտադրության անօդաչու սարքերի, ուղղաթիռների թռիչքներով ու զրահատեխնիկայի գործադրմամբ։
Այս տարի ՀՀ ՊՆ Մ.Մելքոնյանի անվան ռազմամարզական վարժարանի սաները մի շարք միջազգային մրցումներում զբաղեցրել են մրցանակային տեղեր: Ո՞րն է հաջողության գաղտնիքը. այս հարցին պատասխանում է վարժարանի ուսումնական մասի պետ-պետի ուսումնական մասի գծով տեղակալ, մայոր ԿԱՐԵՆ ԱՎԱԳՅԱՆԸ:
-Բարև Ալեքս։
-Բարև Ձեզ։ Կարելի է զինվորներ տեսնեմ, նոր զրուցենք։
-Կարելի է։
-Կարո՞ղ եմ տեսնել շեփորահարին, որը արթնացնում է ձեզ առավոտյան։
-Խմբագրությունում շեփորահար չկա, բայց զինվորներին կարող ես տեսնել։
(Ալեքսը բարևում է զինվորներին, հետաքրքրությամբ ուսումնասիրում նրանց համազգեստը, հետո մենք վերադառնում ենք աշխատասենյակ)։
Աշնանային կարճ օրն արդեն սկսել էր մթնել, երբ հանրապետական հավաքակայանից զինակոչիկներով լի գնացքը շարժվեց: Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի ընդունելության մրցույթից երեք անգամ դուրս մնալուց հետո գնում եմ բանակ: Տխուր եմ, իմ ընկերները, որոնք սովորելու ձգտում չունեին և ժամանակին մեկնեցին ծառայության, արդեն վերադառնալու են, իսկ ես նոր եմ գնում: Գնում եմ, որովհետև իմ երկրի քաղաքացին եմ, հիվանդ չեմ, ու որքան էլ մեծ լինի սովորելու ձգտումս, կրկին տարկետում վերցնելու, չգնալու ոչ մի հնարավորություն չունեմ: