Մայիսյան հերոսամարտերի նախօրեին հայ ժողովրդի ճակատագիրը, նրա հետագա գոյությունը մեծապես պայմանավորված էր նաև Հայաստանի վերջին հողակտորում` Արարատյան աշխարհում, ավելի որոշակի` ռազմաճակատի թիկունքում տեղի ունեցող իրադարձություններով: Հայ պատմագիտությունը հանգամանալի անդրադարձել և շարունակում է անդրադառնալ մայիսյան բուն հերոսամարտերին, սակայն բավարար ուշադրության չի արժանացրել թիկունքում, այն է` Արարատյան աշխարհում տեղի ունեցող իրադարձությունների վերլուծությանն ու արժեւորմանը:

Ինչպես եւ հանրային կյանքի մյուս շատ ոլորտներում, այնպես էլ զինված ուժերում բարեկրթության, բարեվարքության կանոնների մշակույթը պատշաճ մակարդակի վրա պահպանելը անհրաժեշտ խնդիր է: Այն առանցքային հարց է մանավանդ զինված ուժերում, որը բաղկացած է հասարակական զանազան շերտերի ներկայացուցիչներից, եւ որտեղ սերնդափոխությունը չընդհատվող գործընթաց է: Բնականաբար, տարաբնույթ արժեքային համակարգ ունեցող մարդկանց այնքան էլ հեշտ չէ մեկտեղելն ու ինտեգրելը ընդունված վարքականոնի սահմանների մեջ:

Ինչպես արդեն հայտնի է, պետական այցով ՉԺՀ այցելած ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը այդ երկրի ղեկավարների հետ համատեղ հռչակագիր և երկկողմ համագործակցության հարաբերությունների հետագա զարգացման ու խորացման մասին ավելի քան մեկ տասնյակ փաստաթուղթ ստորագրեց:

Մայիսի 17-ին ազգային բանակի հակաօդային պաշտպանության զորքերը նշեցին կազմավորման 23-ամյակը: Այսօր վստահաբար կարելի է փաստել, որ զորատեսակի տեխնիկական, սպառազինության ապահովվածության և ստորաբաժանումների մարտունակության շնորհիվ մեր երկրի օդային սահմանները լիովին պաշտպանված են:

«Մենք բազում օրինակներ գիտենք, երբ մի շարք երկրներում կարեւոր էթնիկ փոքրամասնությունների՝ մայրենի լեզվի օգտագործման իրավունքը անտեսվում կամ սահմանափակվում է, երբ վարվում է լեզվական եւ մշակութային ձուլման կոշտ ու ագրեսիվ քաղաքականություն: Նման քաղաքականությունը, ի վերջո, բաժանում է հասարակությունը լիարժեք եւ ոչ լիարժեք մարդկանց, իսկ երբեմն էլ հանգեցնում ողբերգական ներքին հակամարտությունների»:

Բանակում հանցագործություն ծնող պատճառները շատ ավելի խոր արմատներ ունեն: Պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը բազմիցս խոսել է այդ մասին: Զինվորական իրավապահների ու հրամանատարության կանխարգելիչ աշխատանքների բովանդակությունը կապված է այն գործողությունների հետ, որոնք կիրականացվեն բանակում, կնվազեցնեն հանցանքների հաճախականությունը և կդառնան զսպիչ գործոն: Խոսքը վերաբերում է դաստիարակչական աշխատանքներին, օրվա կարգացուցակի անշեղ կատարմանը, իրավագիտակցության բարձրացմանը, հսկողությանը: Պետք է կատարելագործվեն պատասխանատվության մեխանիզմները: Ասենք՝ զինվորը որևէ հանցանք է կատարել. պետք է հստակեցվի՝ ովքեր էին իրավասու, ովքեր կարող էին կանխել հանցանքը, ում սխալի պատճառով հանցանքը չի կանխվել: Բարեփոխիչ գործընթացներն սկսված են, կարծում եմ՝ արդյունքը չի ուշանա:

Երկրորդ Համաշխարհային պատերազմից հետո բազմաթիվ ռազմագերիներ դեռ երկար մնացին ԽՍՀՄ-ում: Նրանց աշխատուժն օգտագործվեց վերաշինելու, վերակառուցելու այն, ինչը ժամանակին իրենք ավերել ու ավերակել էին:
Հայաստանի տարածքում ռազմագերիների 10-13 ճամբար է գործել` Երևանում, Կիրովականում, Լենինականում, Սպիտակում: …Ռազմագերիները տարբեր մասնագիտությունների տեր մարդիկ էին` բժիշկներ, շինարարներ, դերձակներ, բայց նրանց հիմնականում կարելի էր տեսնել շինհրապարակներում, կառուցում էին տներ, ճանապարհներ (Հաղթանակի կամուրջ, Սևանի հոգեբուժարանի շենք, «Դինամո» մարզադաշտ, Ալյումինի գործարան…):