«Հայ զինվոր» թերթի լուսանկարիչ մայոր Արեգ Վարդանյանը ներկայացնում է փոխգնդապետ Ս. Մինասյանի հրամանատարությամբ գործող սահմանամերձ զորամասի մարտական հերթապահություն իրականացնող ստորաբաժանումների առօրյան։
Մարտական հերթապահություն, դիրքապահ ծառայություն՝ զգոնություն, աչալրջություն, արժանապատվություն, կամք, խիզախություն և ի վերջո սեր հայրենիքի, հողի, ծննդավայրի նկատմամբ։
Դո՛ւ ես հայրենիքի վահանը, սուրը, աչքը, ամրոցը, հա՛յ զինվոր։

Զորամասի ինժեներական ծառայության պետ, մայոր Սեդրակ Հովհաննիսյանի ուղեկցությամբ բարձրանում ենք մարտական հենակետեր: Մե՛րթ անձրև է, մե՛րթ ձյուն: Սակայն հոնին ծաղկել է ու աչք է շոյում իր դեղին տերևներով:
-Մեր կողմերում ուրիշ է բնությունը, – ասում է մայոր Ս. Հովհաննիսյանը,- այստեղի բնությունը շատ ավելի գեղեցիկ է:
– Իսկ ո՞րն է ձեր ծննդավայրը, – հարցնում եմ մայորին:
-Սպիտակի Խնկոյան գյուղը: Դպրոցից հետո սովորել եմ Ռուսաստանի Դաշնության ռազմաինժեներային ակադեմիայում: Վերադառնալով՝ ծառայության եմ անցել սահմանային զորամասում` նախ որպես դասակի, այնուհետև վաշտի հրամանատար: Ամուսնացած եմ, ունեմ տղա և աղջիկ: Արժանացել եմ «Անբասիր ծառայության համար» 1-աստիճանի մեդալի:

Գաղտնիք չէ, որ ցանկացած հիվանդության արդյունավետ բուժումը մեծապես կախված է արագ, ճիշտ ու ժամանակին ախտորոշումից։ Ուստի և մենք որոշեցինք նախ այցելել Երևանի կենտրոնական զինվորական հոսպիտալի ռադիոլոգիական բաժանմունք։
Բժշկական պրակտիկայում ռադիոլոգիական տվյալները գործածվում են ախտորոշման նպատակով՝ պարզելու մարդու օրգանիզմի անատոմիական փոփոխությունները։ Դրանց շնորհիվ հայտնաբերվում են նաև գաղտնի ընթացող հիվանդությունները (քաղցկեղ), սիրտ-անոթային խնդիրները, ախտորոշվում են առաջնային և մետաստատիկ ուռուցքները…

ՀՀ ՊՆ մարշալ Արմենակ Խանփերյանցի անվան ռազմական ավիացիոն ինստիտուտը տոնում է հիմնադրման 21-րդ տարեդարձը: Այդ կապակցությամբ գնացել էի ծանոթանալու-զրուցելու ապագա օդաչուների հետ: Պարզվեց, որ կուրսանտները մեկնել են ռազմական օդանավակայան՝ թռչելու: Ճանապարհվեցի օդանավակայան: Թռիչքահրապարակում հաջորդաբար գործարկվում են ուղղաթիռների շարժիչները, հանդարտ օդ են բարձրանում ծանր հսկաները, պտտվում երկնքում եւ որոշ ժամանակ անց վայրէջք կատարում: Ահա բացվում են օդաչուական խցիկները, դուրս են գալիս քսանը հազիվ բոլորած կուրսանտները: Դժվարանում եմ հավատալ, որ նրանք էին կառավարում ՄԻ-2-ը: Զարմանքս կրկնապատկվում է, երբ հրահանգիչը տեղեկացնում է, որ տղաներն ընդամենը երրորդ օրն են թռչում:

Մեր բոլոր զորամասերը պետք է միշտ մարտունակ լինեն, միշտ պատրաստ՝ իրականացնելու մարտական գործողություններ: Հրամանատարները պետք է միշտ ի վիճակի լինեն ինքնուրույն ղեկավարելու ստորաբաժանումները՝ լիարժեք կատարելով մարտական խնդիրները: Արցախյան պատերազմի ամբողջ ընթացքում մենք կռվել, հաղթել ենք փոքր ստորաբաժանումներով և այդ մարտավարությունը պետք է պահպանենք, զարգացնենք: Դրա համար էլ աշխատում ենք, որքան հնարավոր է, կատարելագործել ջոկերի (հաշվարկների), դասակների, վաշտերի և մարտկոցների հնարավորությունները: Հասկանալի է, որ այդ օղակներում, որոնք զորամասի հիմքն են, ծառայությունը կատարում են երիտասարդ սպաները, և մենք ամեն ինչ անում ենք, որ նրանք աճեն, կայանան, ձեռք բերեն ինքնավստահություն: Հենց դրա համար էլ օգնելուց, ուղղություն ցույց տալուց բացի, նրանց տալիս ենք նաև ինքնուրույն աշխատելու հնարավորություն:

Ժամանակն ինչքա՜ն արագ է թռչում…
Ձեր որդին արդեն զինվոր է, հայրենիքի պաշտպան…
Հիմա բացել եք լուսանկարների ալբոմն ու… ժպտում եք, թախծում, հուզվում…
Կարծես երեկ էր, որ խաղալիք հրացանով խաղում էր ու ձեզ էլ պարտադրեց իր համար զինվորական հագուստ գնել, իսկ հիմա արդեն զինվորական համազգեստով է։
Կարծես երեկ էր, երբ ծնկներին հազար քերծվածք՝ եկավ տուն, բայց մի կաթ արցունք չթափեց։ Երե՞կ չէր, որ փորձում էր թաքցնել աչքի տակի կապտուկը՝ կռվել էր բակի տղերքի հետ…

Մայոր Խորեն Մկրտչյանը ղեկավարում է փոխգնդապետ Ս. Մինասյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի ականանետային դիվիզիոնը՝ կարևոր մի ստորաբաժանում, որի հրամանատար նշանակվելու համար, մասնագիտական բարձր պատրաստվածություն ունենալուց զատ, պետք է ոչ միայն կարգապահ, կիրթ սպա լինել, այլեւ գործին անմնացորդ նվիրված մարդ:
Տարիների հետևողական աշխատանք ու քրտնաջան ծառայություն, անքուն գիշերներ, տագնապներ… Անշուշտ, հնարավոր չէ ծառայությունն առանց այս ամենի: