Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Ճակատագրեր

ՀԵՐՈՍԻՆ ՓՆՏՐԵՔ ՁԵՐ ԿՈՂՔԻՆ

Մեր նորօրյա հերոս Ազատ Ասոյանը թշնամու անցյալ տարվա օգոստոսյան սահմանային ներթափանցումների ժամանակ մենակ մնալով թշնամի զինված զինվորների առաջ չի՛ ընկրկել, չի՛ նահանջել, չի՛ երերացել, մերկ ձեռքերով մերձամարտի է նետվել` կռվելով մինչեւ արյան վերջին կաթիլը…

ՏԱՏԻՍ ԹՈՂԱԾ ԴԱՏԱՐԿ ՏԵՂԸ

Մանկության հուշերիս մեջ մի տաքուկ անկյունում եմ պահում նրա կերպարը. դալկացած ու ծերության կնիքը վրան: Պարանոցի կնճիռներն եմ զգում մատներիս տակ, երբ կուչ էի գալիս նրա կողքին ու մանկան հետաքրքրությամբ խաղում ալիքված կնճիռների հետ: Մանկության ամենաքաղցր երազս… տատիկս, որ իր փոքրամարմին էության մեջ անսահման սեր ու բարություն էր ամբարել:
Արուս տատս արդեն իր կյանքի ութսունյոթերորդ աշունն էր ապրում: Աշնան տերևների նման էլ թափվել էին տատիս փարթամ մազերի մի մասը, մնացածի վրա էլ ձյունն էր նստել: Չամիչի նման փոքր էին տատիս աչքերը, իսկ խունացած դեմքի վրա հազիվ նշմարվում էր նրա ժպիտը: Տատիս ժպիտը նման էր կիսալուսնի, իսկ ժպիտից գոյացած մատնեհարները տարիների հետ ավելի էին խորանում:

«ԱՄԵՆ ԶՈՀԻ ՀՈՂԸ ԴՆԵԼՈՎ՝ ՄԵՐ ԱՐՄԱՏԸ ԽՈՐԱՆՈՒՄ Է...»

Գարուն է: Ամարասի ձորակը լցվել է խոտ ու ծաղկի անուշահոտությամբ: Վանքը լայնարձակ դաշտերին խաղաղություն է սփռել: Անցել են քսան երկար ու ձիգ տարիներ: Ամարասի վանքը՝ սրտում ամբարած հազար վերք ու փամփուշտ, դիտողին հուշում է՝ այստեղով երբևէ պատերազմի ուրվականն է անցել: Այստեղ՝ Ամարասի ձորակում, Սոս գյուղի Հակոբյանների ընտանիքում, մի գարնան առավոտ ծնվեց Հայկը: Ո՞ւմ մտքով կանցներ, որ մի օր ձնծաղկի ալպիական անուշահոտը կփոխվեր դառը վառոդահոտի, որ Ամարասի կոչնակը մարտի պիտի կանչեր սոսեցի երիտասարդներին, ու հետո պիտի գարուններ գային առանց սիրելի որդու, առանց հարազատ մարտական ընկերոջ, առանց սիրած տղայի, առանց եղբոր…

ԲԱՐԻ, ԲԱՅՑ ՈՉ ԵՐԲԵՔ ՓԱՓՈՒԿ ԳԵՆԵՐԱԼԸ

Անցած տարեվերջին ՀՀ Նախագահը հրամանագիր ստորագրեց ՀՀ գլխավոր ռազմական տեսչության պետի առաջին տեղակալ, գեներալ-լեյտենանտ Լեոնիդ Մարտիրոսովին զբաղեցրած պաշտոնից ազատելու մասին: Կյանքի 75 տարին բոլորած գեներալն անցավ վաստակած հանգստի: Օրեր անց պաշտպանության նախարարության վարչական համալիրում կոլեգիայի նիստի ժամանակ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը շնորհակալություն հայտնեց գեներալին երկարամյա բարեխիղճ ծառայության համար, ապա արժանին մատուցելով նրա վաստակին՝ պարգեւատրեց թանկարժեք նվերով:

ՔԱՋ «ՁՈՒԿԸ»

Զինակիցները Արմենին Ձուկ էին ասում: Կարողանում էր ձկան նման լողալ կրակների միջով ու ողջ մնալ: Արմենը անընդհատ շարժման մեջ էր: 16-ը նոր-նոր էր բոլորել, իսկ նա հոր հետ արդեն իր ապագա տան քարն էր տեղափոխում: Սկսեց իր տունը կառուցել: Հաճախ էր սրտնեղում. «Շենքի պատերում ոնց որ կալանավոր լինեմ»: Սիրահարված էր, երազում էր Թամարային իր ձեռքերով ու քրտինքով կառուցած տան մեջ կին բերել:

ԾԱՌԱՅԵԼ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻՆ ՀՈՐ ՕՐԻՆԱԿՈՎ

Ինչպես ծառի նոր ճյուղը հետեւում է իր արմատին, այնպես էլ նոր սերունդը հետեւում է նախորդին: Արցախյան ազատամարտի մասնակից Վարդան Մակարյանի կամ «Շոթոյի» որդի Տիգրան Մակարյանը, հոր օրինակին հետեւելով՝ նույնպես շարունակում է նրա հայրենանվեր գործը, բայց արդեն հոգեւոր դաշտում: Թեեւ պատերազմին մասնակցած եւ սխրանքներ կատարած հոր մասին պատկերացումներն ամբողջանում են ընկերների պատմությունների միջոցով, որդին վերապրում է հոր հիշողությունները:

ԶՈՐԱՎԱՐ ՍՈՒՎՈՐՈՎԻ ԶՐՈՒՅՑՆԵՐԻՑ

Նշանավոր զորավար և ռազմական տեսաբան Ալեքսանդր Վասիլևիչ Սուվորովի (1730-1800) անվան հետ են կապված 18-րդ դարի երկրորդ կեսի ռուսական զենքի բազմաթիվ հաղթանակները:
Նա պատմության մեջ, ամենից առաջ, մտել է որպես պարտություն չկրած տաղանդավոր զորահրամանատար ու մեծարվել «Գեներալ առաջ» պատվանունով: