ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ ՀԱՆԴԵՊ ՍԵՐԸ ՊԵՏՔ Է ԱՌԱՎԵԼ ԼԻՆԻ

Հայրենիքն ապրում է հայրենասիրությամբ և կործանվում դրա

պակասից:

ԳԱՐԵԳԻՆ ՆԺԴԵՀ

Լեյտենանտ Արեն Միշայի Անդրեասյանն արդեն 15 տարի է, ինչ հայոց բանակի շարքերում է:

2003-2005թթ. ծառայել է պաշտպանության բանակում, մեծ մասամբ առաջնագծում՝ մարտական դիրքերում: Լեյտենանտ Անդրեասյանի պապը նույնպես եղել է զինվորական, ծառայել է խորհրդային բանակում: Նա նշում է, որ սերը զինվորական ծառայության նկատմամբ իրեն է փոխանցվել հենց փոխգնդապետ պապից:

Ժամկետային ծառայությունից հետո Արենն առանց երկմտելու որոշում է անցնել է պայմանագրային ծառայության: Եվ նա այսօր արդեն լեյտենանտի զինվորական կոչումով ծառայում է զինված ուժերում: Լեյտենանտ Անդրեասյանը 3-րդ զորամիավորման ենթակա զորամասերից մեկի լավագույն դասակի հրամանատարներից է: Ենթակա անձնակազմի նկատմամբ հոգատար է, սրտացավ, բայց և պահանջկոտ: Անձնակազմի դաստիարակության ու ուսուցման գործում խիստ կարևորում է անձնական օրինակի մեթոդը. երբեք իրեն չի առանձնացնում ենթականերից, անհատապես յուրաքանչյուրին օգնում է լիարժեք յուրացնել զինվորական մասնագիտությունը:

Երեխաներին նույնպես է դաստիարակում. այն է՝ լինել կարգապահ, լսել ծնողներին, հարգել մեծերին և սեփական արարքի համար կրել անձնական պատասխանատվություն: Եվ լեյտենանտ Անդրեասյանի որդիներն էլ արդեն իսկ որոշել են հոր պես բռնել զինվորականի ճանապարհը:

Ակնարկիս հերոսը հաճախ է նշում, որ հարկավոր է հայրենասիրությունը մանուկ հասակից դարձնել երեխայի սնման, կրթման անբաժան մասը… Հայրենիքի հանդեպ սերը պետք է առավել լինի: Լեյտենանտ Անդրեասյանի համար ծառայության լավագույն շրջանը մարտական հերթապահությունն է,  որովհետև սահմանին կանգնած նա առավել հանգիստ է ու վստահ. եթե հանկարծ հակառակորդը փորձի խախտել հրադադարը, անձամբ կկանխի ցանկացած սադրիչ գործողություն ու համածառայակիցների հետ հակառակորդին կտա արժանի հակահարված:

Լուսանկարները և նյութը`

3-րդ զորամիավորման թղթակից-օպերատոր,

ավագ սերժանտ Կարապետ Չոբանյանի