Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

ԿՐԱԿԱԴԱՇՏՈՒՄ ԶԻՆՎՈՐՆԵՐՆ ԵՆ



ԿՐԱԿԱԴԱՇՏՈՒՄ ԶԻՆՎՈՐՆԵՐՆ ԵՆՍահմանամերձ զորամասում վաղ առավոտից մեկնարկել է ուսումնական օրը: Կրակային պատրաստության դասաժամն է. ժամկետային զինծառայողները հրամանատարների ղեկավարությամբ ջանք չեն խնայում կրակի վարման իրենց հմտությունները հղկելու, կատարելագործելու համար, ձգտում են անվրեպ խոցել բոլոր թիրախները, գերազանցել սեփական արդյունքները: Տղաներից յուրաքանչյուրը զինվորական որոշակի մասնագիտություն ունի, իր խնդիրն ունի սահմանի պաշտպանությունն ամրացնելու գործում, և նրանցից յուրաքանչյուրը որոշակի ճանապարհ է անցել…

 

Կրակադաշտի մի հատվածում կրտսեր սերժանտ Պետրոս Մինասյանն իր զինանձնակազմին ցույց է տալիս յուրաքանչյուր վարժության ճիշտ կատարման կարգը, ուղղորդում է զինվորների գործողությունները: Ժամկետային զինծառայության 20-րդ ամիսը բոլորած դիրքի ավագը լավ  է գիտակցում մարտական պատրաստության յուրաքանչյուր տարր լավագույնս  հղկելու կարևորությունը: Նրա համար դիրք պահելը նախևառաջ մեծ պատասխանատվություն է: «Երբ կանգնում ես սահմանին ու գիտակցում, որ քեզ վստահված սահմանահատվածը պաշտպանելով՝ երկրիդ, ընտանիքիդ, հարազատներիդ անվտանգությունն ես ապահովում,  բոլորովին նոր զգացողություններ ես ունենում և հասկանում ես, որ քո  գործը պետք է միայն պատվով, համարձակությամբ ու մեծ նվիրումով կատարես»:

Պետրոսը երբեք չի մոռանում իր առաջին հերթափոխը, երբ գիշերը դիտակետում կանգնած՝ բարձունքից հայացքով ընդգրկեց իր պահպանության տարածքը, զգաց սեփական ուժերով ապահովվող խաղաղության գինը…

ԿՐԱԿԱԴԱՇՏՈՒՄ ԶԻՆՎՈՐՆԵՐՆ ԵՆ«Կարծում եմ՝ հայրենասիրությունը զինվորականի ամենակարևոր մղումն է: Երբ գիտես պատմությունդ, նախնիներիդ արած գործն ու գիտակցում ես, որ այդ ամենի շարունակողն ես, հասկանում ես, թե ինչ  պատվաբեր գործ է դիրք պահելը: Դիրքը  համախմբում, նոր որակ ու իմաստ է հաղորդում ընկերությանը: Ընտանեկան յուրահատուկ մթնոլորտ է ստեղծվում. տարբեր բնավորություններով, խառնվածքներով, տարբեր միջավայրերից եկած մարդիկ միավորվում են մի ընդհանուր գաղափարի ու նպատակի  շուրջ: Զինծառայությունը նաև ինքնաճանաչման մի հետաքրքիր շրջան է: Հեռու ես ծնողներիցդ, ընկերներիցդ, բարեկամներիցդ, և ինքդ պետք է լուծես քո բոլոր խնդիրները: Սա լիովին փոխում, ամրացնում ու կոփում է քեզ, միտքդ դարձնում ավելի ճկուն: Մի խոսքով՝ բանակում մտածելակերպդ հասունանում է, դառնում ես  լիարժեք անհատականություն»:

Պետրոսը մինչև ծառայությունը ճանաչել է ապրիլյան քառօրյա պատերազմի   հերոս Ռոբերտ Աբաջյանին: Նրա հիշողության մեջ Ռոբերտը  տպավորվել էր որպես համարձակ, ուրախ ու շատ ընկերասեր մարդ: Նրա սխրանքը անջնջելի հետք է թողել երիտասարդի հոգում. «Մեր հերոսների սխրանքով ծառայությունն է՛լ ավելի է իմաստավորվում,- ասում է Պետրոսը:- Նույնիսկ մեկ քայլ հետ գնալու տեղ չունենք:  Պատվով մեր դիրքը պետք է պաշտպանենք ու հանձնենք մեզնից հետո եկողներին: Իսկ ծառայությունից հետո էլ, եթե Աստված չանի, հակառակորդի կողմից շարժ լինի մեր ուղղությամբ, բոլորս էլ պատրաստ ենք գալու, կանգնելու մեր զինակից ընկերների կողքին…»:

ԿՐԱԿԱԴԱՇՏՈՒՄ ԶԻՆՎՈՐՆԵՐՆ ԵՆԿրակադաշտի մեկ այլ հատվածում իր զինատեսակից կրակի է նախապատրաստվում Կարապետ Փոլադյանը: Զինվորը վստահ է, որ այս անգամ էլ է անվրեպ խոցելու թիրախը: Եվ նա չի վրիպում: Կարապետը նռնականետորդ է: Անթաքույց հպարտությամբ ասում է. «Մեկ տարի է՝ այս զենքից կրակում եմ ու ոչ մի անգամ չեմ վրիպել»: Ծառայությունն ավարտելուց հետո Կարապետը կշարունակի ուսումը, ֆինանսիստ է դառնալու: «Սահման պահելը մեծ ոգևորություն է հաղորդում բոլորիս, սեփական ուժերին ապավինելու, միշտ առաջ շարժվելու կամք»: Կարապետը վստահ է, որ այն ամենը՝ ինքնավստահություն, խիզախություն,  պատասխանատվության բարձր զգացում, որ այս ընթացքում իրեն տվել է բանակը՝ անհրաժեշտ է լինելու նաև քաղաքացիական կյանքում: Նրան տանը սպասում են փոքր եղբայրը, մայրը, հայրը: «Թող մեր ծնողները հանգիստ լինեն. ուժեղ ենք և ամուր կանգնած մեր բաժին սահմանին»,- վստահեցնում է քաջ սահմանապահը:

Զորամասի շարահրապարակում ընթացող պարապմունքին մասնակցում  է  նաև  Երվանդ Ղազարյանը: Նա  ծնվել ու մեծացել է Ռուսաստանի Դաշնության Կիրովսկ քաղաքում: Ընտանիքի հինգ երեխաներից միակ արու զավակն է: Երբ տարիքը եկել է, հայրը կանչել է որդուն ու ձեռքը դնելով ուսին՝ ասել. «Տղա՛ս, ժամանակն է, որ գնաս Հայաստան, պարտքդ կատարես»: «Ու եկա: Արդեն մի տարի և երեք ամիս  ծառայում եմ հայրենիքիս»: Լավ արհեստավոր է Երվանդը: Ասում է՝ Ռուսաստանում լավ գործ ունի, ծառայությունից հետո կաշխատի, գումար կվաստակի ու կգա հետ՝ այստեղ ընտանիք կազմելու:

ԿՐԱԿԱԴԱՇՏՈՒՄ ԶԻՆՎՈՐՆԵՐՆ ԵՆ«Բանակն ինձ շատ բան է տվել: Նաև ֆիզիկական ուժս է բազմապատկվել, մկաններս ավելի են պնդացել: Եթե բանակ գալուց առաջ պտտաձողի վրա մեկ մոտեցումով 12 անգամ էի ձգվում, հիմա՝ 17 անգամ: Շատ եմ սիրել վազել, բայց քաղաքացիական կյանքում ժամանակ չէի ունենում, իսկ հիմա դա մեր առօրյա ֆիզպատրաստության մասն է: Մարզվում ենք նաև սարերը բարձրանալ-իջնելով, բնական արգելքներ հաղթահարելով:

Բանակը տղամարդու համար շատ կարևոր շրջան է… Հակառակորդը նենգ է, երբեք չես իմանա, թե որ պահին սադրանքի կդիմի, այդ պատճառով միշտ պետք է պատրաստ ու զգոն լինենք: Ըստ իս՝ մինչև բանակ զորակոչվելը, մեր երկրի յուրաքանչյուր երիտասարդ պետք է զենք բռնել, կիրառել սովորի: Միայն այսպես մենք կկարողանանք ամրացնել մեր պաշտպանունակությունը»:

…Զորամասի մեկ այլ հատվածում մեկնարկում են հրետանավորների պարապմունքները: Հակառակորդի թիրախների խոցման համար անհրաժեշտ մաթեմատիկական հաշվարկները ճշգրտում ու ստացված տվյալներն անհապաղ հրանոթի անձնակազմին է փոխանցում Էդգար Համբարձումյանը:

ԿՐԱԿԱԴԱՇՏՈՒՄ ԶԻՆՎՈՐՆԵՐՆ ԵՆԷդգարը բժշկի մասնագիտությունն է ընտրել, սովորում է բժշկական համալսարանում: Իսկ այստեղ՝ ծառայավայրում, հրետանավոր-հաշվարկող է: Ժամկետային ծառայության ավարտին 3 ամիս է մնացել: «Շատ գոհ եմ, որ հենց հրետանավորի գործն ինձ բաժին հասավ: Ճիշտ է՝ սկզբում  հետախուզությունն էր ձգում, բայց հրետանին էլ շատ սիրեցի: Հատկապես հաշվարկողի իմ մասնագիտությունը շատ կարևոր է հրետանու կառավարման գործում: Հաշվարկներ անելիս հստակ գիտակցում ես, թե որքան կյանքեր են կախված քո ճշգրտությունից ու արագությունից: Մենք՝ հրետանավորներս, խմբով ենք գործում. մեկս մյուսին թև ու թիկունք լինելով՝ կատարում ենք մեր խնդիրը: Մասնակցել ենք զորավարժությունների, զգացել ենք հրետանու զարկի զորությունը, հրանոթի կրակի ուժը, կարծես՝ մեր երակներով էր անցնում:

Հիմա, որքան որ իմ ուժերին ու արհեստավարժությանն եմ վստահ, այդքան էլ՝ ընկերներիս: Կարելի է ասել՝ փորձառու մասնագետներ ենք: Մեր մեջ նորակոչիկներ էլ կան, որոնք  մեզ հետ համաքայլ առաջ են գնում:

Իհարկե, լավ կլիներ, որ հրետանու այս հզոր ու ավերիչ կրակը  գործի դնելու կարիքը չլիներ, խաղաղություն լիներ, բայց, անհրաժեշտության դեպքում, պատրա՛ստ ենք ցույց տալու դրա ամբողջ զորությունը:

Բանակում իսկական ընկերներ եմ ձեռք բերել: Մի բան  կարող եմ ասել. հակառակորդի ցանկացած դավադիր քայլի,  սադրանքի դեպքում յուրաքանչյուրս մեր տեղում և բոլորս միասին կգործենք հստակ ու մի ամուր բռունցքի պես հուժկու հարված կհասցնենք»:

 

ՔՆԱՐ ԹԱԴԵՎՈՍՅԱՆ

Լուս.՝ ՆԵՐՍԵՍ ԻՎԱՆՅԱՆԻ

և ԱՐԱՄ ՍԻՄՈՆՅԱՆԻ

Խորագիր՝ #15 (1335) 15.04.2020 - 21.04.2020, Ազգային բանակ, Ուշադրության կենտրոնում


16/04/2020