Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Հոգևոր-մշակութային

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ. «ՀԱՅԻ ՈԳԻՆ»

Անհանգիստ է աշխարհը, անհանգիստ է մեր շուրջը… Թեև մեր տնից հեռու են խփվում աշխարհաքաղաքական ալիքները, բայց մենք, ավաղ, նաև մեր դեմքին ենք զգում ալեկոծության մահաբեր ու դառը շունչը… Եվ դարձյալ, ինչպես հարյուր տարի առաջ, տասնյակ հազարավոր անօթևան հայեր… Այո՛, փոքր է մեր հայրենիքը, բայց այս մեծ աշխարհից դուրս չէ… Աշխարհի հզորները իրենց շահն են փնտրում և դարձյալ իրենց խաղերն են խաղում սեփական զենքով գրված կանոններով, որոնք մենք կա՛մ չգիտենք, կա՛մ եթե անգամ գիտենք, ապա ի զորու չենք փոխելու… Եվ դարձյալ, ինչպես հարյուր տարի առաջ, ինչպես հազար տարի առաջ, մենք կանգնած ենք մի մեծ ու անլուծելի խնդրի առաջ` դեպի ո՞ւր շարժվել, ո՞ր ուղղությամբ գնալ, ո՞րն է մեր առաջընթացի ուղին…

ԿՈՉ ԺՈՂՈՎՐԴԻՆ

Ա՛զգ հայոց, թուրքը՝ մեր բանական հոտի դարավոր թշնամին, նվաճել է Ալեքսանդրապոլը, շարժվում է դեպի սիրտը մեր երկրի, մեր հավատի, մեր կենսագրության: Գալիս է Արարատյան Երկրի վրա: Թուրքը, կոտորած ու ավեր փռելով, գալիս է, և մեր զորապետներն էլ այլ ելք չեն գտնում այդ աղետից, քան հայոց Հայրապետին փախուստի մղել: Նրանք ինձ առաջարկում են ոսոխի բերանին թողնել Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածինը, մեր սրբարանը, հայ ժողովրդի վերջին կտորը:
Ո՛չ և ո՛չ: Հազար անգամ ո՛չ:

ՄԵՐ ՀԱՎԱՏԻ ԵՎ ԶՈՐՈՒԹՅԱՆ ՈՒԽՏԱՏԵՂԻՆ

«Եռաբլուր» զինվորական պանթեոնի պետ, գնդապետ Ս. Խաչատրյանի հետ շրջում ենք «Եռաբլուրի» տարածքում: Ընդհանուր տարածքն կազմում է 29 հեկտար, որից 8 հեկտարը անտառապատ է, կանաչապատ ու ծաղիկներով եզրապատված իր ճեմուղի ճանապարհներով: Նախկինում այստեղ անտառապատ երեք բլուրներ են եղել: Երևանցիները հանգստի և տոնական օրերին բարձրացել են այստեղ:

Հայ հեթանոսական աստվածների արձանները դրվել են Հայաստանի զանազան պաշտամունքային կենտրոններում։ Դրանցից շատերի գտնվելու վայրն այսօր հայտնի է շնորհիվ ձեռագիր մեր մատյանների։

Հայրենասիրությունը հայրենիքի գեղեցկությունները բարձրաձայն գովերգելն ու քեֆի սեղանների շուրջ հայրենիքի համար «կուրծք ծեծելը» չէ, հայրենասիրությունը յուրաքանչյուրի առօրյա տքնանքն ու նվիրված աշխատանքն է, ահա այս համոզմանն է «Patriotic Armenian Music – «Հայկական հայրենասիրական երգեր» ֆեյսբուքյան էջի հիմնադիր և ղեկավար Տիգրան Բարսեղյանը: Եվ ընդհանրապես, ի՞նչ է հայրենիքը, որտե՞ղ փնտրել հայրենասերին, ինչպիսի՞ սերունդ է մեծանում և արժանի՞ է արդյոք իր նախնիների թողած ավանդներին ու ավանդույթներին: Հենց այս և նման հարցերի պատասխաններին է հետամուտ Գարիկ Ավետիսյանի պատրաստած հարցազրույցը:

Արցախ աշխարհի Մյուրիշեն գյուղի հերոսական օրերից մեկն էր: Գարունը նոր էր վերջացել ու իր շունչն էլ ամբողջովին տարել էր իր հետ: Անասելի շոգ էր, տոթ: Ճիշտ է՝ գարնան շունչը չէր զգացվում, սակայն ամենուր` սարալանջերին, ձորերի շուրթերին, ժայռերին ու քերծերին, գեղեցիկ զգեստներ էր հագցրել տարբեր ծառատեսակների ու թփերի: Մայր բնությունը գեղեցիկ զուգվել էր և ասում էր` ապրի՛ր: Եվ բնության այդ գեղեցկությանը եթե ավելացնենք ծննդավայրի հուշերն ու քաղցրությունները, ապա կյանքը է՛լ ավելի կքաղցրանա: Ու հիմա ամեն օր թշնամին հարձակվում է, որ գյուղը ամայացնի: Եվ գյուղի տղաները կռվում են առյուծաբար:

-Լուսինես այդ օրերին 14 տարեկան էր: «Զորական» համույթի առաջին կատարողներից էր: Վ. Սարգսյանը շատ էր սիրում աղջկաս և հանդիպելիս ասում էր.
-Արա՛մ ջան, դու քո չորս երեխաներով զբաղվիր, Լուսինեն իմ աղջիկն է,-(ասեմ, որ Արամ Գալստյանը հինգ երեխաների հայր է: Ամենափոքրը տղան է` Խորենը, որը այժմ «Զորական» համույթի կատարողներից է):