Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Թերթ

ԱՎԻԱՑԻԱՅԻ ԼԱՎԱԳՈՒՅՆ ԶՈՐԱՄԱՍԸ

2010թ. մարտական առաջադրանքների կատարման արդյունքում երկրորդ տարին անընդմեջ ավիացիայի լավագույն զորամաս ճանաչվեց եւ երկրորդ անգամ «ՀՀ ԶՈՒ ավիացիայի լավագույն զորամաս» պատվադրոշով պարգեւատրվեց գնդապետ Ս. Սիանոսյանի հրամանատարությամբ գործող ուղղաթիռային զորամասը։
Սովորաբար որեւէ բարձունքի, հաջողության հասնելը, մրցանակ նվաճելը ավելի հեշտ է, քան ձեռքբերումը պահպանելը։ Ուղղաթիռների օդաչուներին մի քանի տարի չէր հաջողվում առաջինը լինել, բայց նրանք չէին ընկճվում։ Գնդապետ Սիանոսյանը վստահ էր, որ անվտանգության կանոնների պահպանման եւ ծառայողական կարգապահության բարձրացման ուղղությամբ տարվող հետեւողական աշխատանքները, առաջադրանքների կատարման ընթացքում ցուցաբերվող խոհեմությունը, ուսուցման համար հատկացված ժամանակի ճիշտ օգտագործումը տալու են սպասված արդյունքը։

ՈՐՔԱ՜Ն ԱՌԱՎԵԼ ՄԵ՛ՆՔ…

Հունվարի 29-ին «Մոսկվա» կինոթատրոնում տեղի ունեցավ ռեժիսոր Աննա Թովմասյանի` «Հայկ» կինոստուդիայում նկարահանված «Կամավորը» ֆիլմի շնորհանդեսը:
Ֆիլմի գլխավոր հերոսը` Վլադիվոստոկից Արցախյան պատերազմին մասնակցելու համար կամավոր Արցախ եկած, ազգությամբ սերբ Դիմա Մոտրիչը, ՀՀ նախագահի հրամանագրով հետմահու պարգեւատրվեց «Արիության» մեդալով, իսկ Դիմայի հայրը` Անատոլի Մոտրիչը, որը որդու զոհվելուց հետո ինքն էլ է մասնակցել Արցախյան ազատամարտին, պարգեւատրվեց «Մարտական ծառայության համար» մեդալով:
«Կամավորը» ֆիլմի ռեժիսոր Աննա ԹՈՎՄԱՍՅԱՆԸ ընթերցողին պատմում է ֆիլմի ստեղծման պատմությունը, փորձում հասկանալ Դիմա Մոտրիչի եւ նրա նմանների` հայ ժողովրդի ազատագրական պայքարին մասնակցելու շարժառիթը:

ԱՅՑԵԼՈՒԹՅՈՒՆ ԶԻՆՎՈՐԱԿԱՆ ՍՏՈՐԱԲԱԺԱՆՈՒՄՆԵՐ

Հայոց բանակի օրվա առթիվ Արագածոտնի մարզպետ Սարգիս Սահակյանը նախօրեին այցելեց մարզի տարածքում տեղակայված հակաօդային պաշպանության զորքերի ստորաբաժանումներ, ուր մարզի ղեկավարին դիմավորեցին զինվորական ողջույններով:
Ողջունելով ու շնորհավորելով զինվորներին ու սպայական անձնակազմին Հայոց բանակի ստեղծման 19-ամյակի կապակցությամբ` մարզպետն ընդգծեց Հայոց բանակի զինվորի ու սպայի հանդեպ բացառիկ ուշադրությունն ու հոգատարությունը, որ դրսեւորվում է երկրի ղեկավարության, գերագույն գլխավոր հրամանատարի եւ ընդհանուր ազգաբնակչության կողմից:

ՄԵՐ ՀՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ԿՐԿՆԱՊԱՏԿՎԵՑ…

Մեր որդին՝ Վարազդատ Մեհրաբյանը, ծառայում է հայոց ազգային բանակում։ Կա՞ ավելի մեծ հպարտություն՝ որդիդ զինվոր է՝ մեր թանկ ու սուրբ հողի պաշտպանը։ Իսկ մեր հպարտությունն է՛լ ավելի կրկնապատկվեց, երբ որդուս ծառայավայրից շնորհակալական նամակ ստացանք. «Հարգելի Մեհրաբյաններ, մեր զորամասի լավագույն մարտիկների շարքում է ծառայում ձեր որդին՝ կրտսեր սերժանտ Վարազդատ Մեհրաբյանը, որը հմտորեն է տիրապետում իր զինվորական մասնագիտությանը, դարձել է ուսման առաջավոր, կարգապահ մարտիկ։ Նա բարեխղճորեն է կատարում իր սահմանադրական պարտքը հայրենիքի հանդեպ, զինվորական կոլեկտիվում վայելում է արժանի հեղինակություն, օրինակ է հանդիսանում ծառայակիցների համար։

ՎԱՀԵՆ ՎԵՐԱԴԱՐՁԱՎ ՀԱՅԱՍՏԱՆ՝ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ ՀԱՆԴԵՊ ՊԱՐՏՔԸ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ

Սիրելի՛ «Հայ զինվոր»
Մեր որդին՝ Վահե Արմենի Սարգսյանը, ծառայում է գնդապետ Ա. Գրիգորյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասում։ Գոհ է թե՛ հրամանատարությունից եւ թե՛ ծառայակից ընկերներից, արդեն ազատ խոսում է մեր հազարամյա մայրենիով։ Բանն այն է, որ մեր երկրի անկախացմանը հաջորդող «մութ ու ցուրտ» տարիներին հանապազօրյա հաց վաստակելու համար մենք ստիպված էինք թողնել հայրենի տունն ու հանգրվանել ՌԴ Կեմերովոյի մարզում, որտեղ էլ Վահեն ավարտեց ռուսական դպրոցը, ստացավ ատեստատն ու պարտքը հայրենիքի հանդեպ կատարելու, մանկուց փայփայած երազանքն իրագործելու վճռականությամբ մեկնեց Հայաստան, զինվորագրվեց հայոց բանակին։

ՄԱՅՐԱԿԱՆ ԿԱՆԽԱԶԳԱՑՈՒՄ

Ծնողներս՝ Գեյման հայրս ու Շաքարանուշ մայրս աշխարհ բերեցին ինը զավակ՝ հինգ աղջիկ, չորս տղա։ Հայրական պապս ազգակցական կապ է ունեցել ֆիդայապետ Արաբոյի, իսկ մայրական կողմից սերում ենք Զորավար Անդրանիկի՝ Օզանյանների տոհմից։ Ի՜նչ հերոսական, հրաշալի պատմություններ էին մեզ պատմում հերոսների կյանքից, եւ մեր մանկական վառ երեւակայությունը բոցավառվում էր։ Հիմա էլ պահպանվում են իմ 4-5 տարեկան հասակի լուսանկարները՝ ֆիդայական հագուստով, փամփշտակալներով, դաշույնով…

ՍՈՎՈՐԵՆՔ ԱՊԱՇԽԱՐԵԼ

Մենք բոլորս մեղանչում ենք՝ խախտելով տերունական այս պատվիրանը,եւ չենք էլ գիտակցում,թե որքան մեծ հանցանքներ ենք գործում, երբ
ա/ դժբախտության կամ հիվանդության պահերին տրտունջ ենք բարձրացնում Աստծու դեմ՝ հակառակվելով նրա կամքին եւ նախախնամությանը:
բ/ բացահայտ հայտարարում ենք՝ «Աստված չկա»:
գ/ հանդգնում ենք մեղադրել Աստծուն՝ ասելով, թե իբր նա է թույլ տալիս մարդկանց մեղք գործել. երբ մտածում ենք՝ «Ես մեղավոր չեմ, իմ բնավորությունն է այդպիսին, ես այդպիսին եմ ծնվել…», կամ «Եթե լիներ Աստված, ապա թույլ կտա՞ր, որ լինեին պատերազմներ, թալան, սպանություններ, մանուկների կամ երիտասարդների մահ…»: