Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

#16 (1481) 26.04.2023 – 02.05.2023

ԵՐԲ ԴՈՒ ՈՒԺԵՂ ԵՍ, ՄԵԶ ՀԱՂԹԵԼ ՉԻ ԼԻՆԻ

Բարե՛ւ, զինվոր տղա՛ս: Արդեն երկար ժամանակ է, որ ես մտովի զրուցում եմ քեզ հետ, որովհետեւ դու միայն սահման չես պահում, քո առաքելությունը միայն առաջնագիծը անառիկ պահելը չէ, դու շատ ավելին ես տալիս քո երկրին ու քո ժողովրդին քո տրամադրությամբ, քո գաղափարներով, քո ամրությամբ, քո հայրենասիրությամբ ու ապագայի հանդեպ քո հավատով: Եթե դու ժպտում ես, ժպտում է ամբողջ երկիրը: Եթե դու լավատես ես, բոլորս ենք լցվում լավատեսությամբ: Երբ դու ուժեղ ես, մեզ հաղթել չի լինի:

1915-Ի ԳՈՅԱՄԱՐՏԵՐԸ

Ընթերցո՛ղ բարեկամ, ապրիլյան սգատոնի այս օրերին, մենք ներկայացնում ենք Արեւմտահայաստանում, Հայոց ցեղասպանության դժնդակ օրերին մղված հերոսամարտերից մի քանիսը՝ փաստերով, իրողություններով հավաստելու համար այն ճշմարտությունը, որ մեր պատմական բնօրրանի ոչ մի բնակավայր բնակիչներն ինքնակամ չեն լքել, այնտեղ, որտեղ եղել է դրա հնարավորությունը, հաճախ, եթե անգամ չի եղել, համախմբվել, ընդվզել, կանոնավոր զորաբանակների, թուրք, քուրդ հրոսակախմբերի դեմ բազմաթիվ անհավասար, բայց հաղթական ճակատամարտեր են մղել։

ՀԱՅՐԵՆԻՔԸ ԳԵՐԱԿԱ ԱՐԺԵՔ Է

Մեր գյուղը Լճաշենն է: Մի կողմից Սևանն է օղակում շենը, մյուս կողմից՝ լեռները: Փակում եմ աչքերս ու տեսնում Սևանի անծայրածիր-կապույտ ազատությունն ու ծաղկած-գույնզգույն լեռների հպարտությունը: Հպարտություն ու ազատություն. այս երկու բառերն այնքան բնորոշ են լճաշենցիներին: Գյուղը հին է: Երկրաբանները երբեք ձեռնունայն չեն հեռանում այստեղից, երբ փորփրում են անցյալը: Պատմության թանգարանի ոսկե գորտն ու սայլը մեր գյուղում են գտել, ավելի ճիշտ՝ պապիս տան բակում: Այստեղ պատմությունը շնչում է կողքիդ, ու քո անցյալը ներկա է մշտապես:

ԱՐԴԱՐՈՒԹՅԱՆ ՍԿԶԲՈՒՆՔՈՎ

Ենթասպա Նարինե Աբգարյանը ռազմական ոստիկան է: Ավարտել է Ավետիք Մկրտչյանի անվան տնտեսաիրավագիտական համալսարանը: Սակայն մեծ էր սերը զինվորական ծառայության հանդեպ, ու 2020 թվականից նա զինված ուժերում է:

ՊԱՀԵՍՏԱԶՈՐՆ ԱՄՐԱՑՆՈՒՄ Է ԶԻՆՎՈՐԻ ԹԻԿՈՒՆՔԸ

Բժիշկ Մխիթար Հարությունյանն օրեր առաջ է վերադարձել 25-օրյա վարժական հավաքներից: Նվիրված ծառայության համար հրամանատարությունը նրան խրախուսել է պատվոգրով: Մխիթարը կիսվում է հավաքների մասին իր տպավորություններով:

ՍՊԱՍՈՒՄ...

…Քեզ սպասելու եմ քո զինվորական փոշոտ համազգեստով, որ օրեր շարունակ գրկել էր մարմինդ իմ փոխարեն։ Սպասելու եմ, որ ամուր գրկեմ լայն ուսերդ, որոնք գրկել միշտ վարանել եմ…