Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

#12 (1132) 06.04.2016 – 12.04.2016

ԵՍ ՏԵՍԵԼ ԵՄ ՄԵՐ ԺՈՂՈՎՐԴԻ ԱՆՕՐԻՆԱԿ ՔԱՋՈՒԹՅՈՒՆԸ. ԱՅՍՕՐ ԷԼ ՆՈՒՅՆՆ Է

Այս պահին հիվանդանոցում եմ. ֆիզիկապես ի վիճակի չեմ իմ հայ զինվորի կողքին լինելու, բայց սիրտս սահմանին է: Հենց կարողանամ ոտքի կանգնել, դեն եմ նետելու տարիքի բեռն ու գնալու եմ սահման:

ՀՀ ՎԵՏԵՐԱՆՆԵՐԻ ԲՈՂՈՔԻ ՁԱՅՆԸ

Հայրենական մեծ պատերազմի, այդ տարիներին` թիկունքի, աշխատանքի և զինծառայության վետերանները իրենց զայրույթն ու վրդովմունքն են հայտնում Ադրբեջանի կողմից Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության հյուսիսային և հյուսիս-արևելյան սահմանի երկայնքով լայնամասշտաբ հարձակումներ սանձազերծելու կապակցությամբ, որոնք ուղեկցվում են զենքի բոլոր տեսակների օգտագործմամբ:

ԳԼԽԱՎՈՐԸ՝ ԹՈՒՐՔԻՆ ՍՏԻՊԵՍ՝ ՓԱԽՉԻ, ՀԵՆՑ ՓԱԽԱՎ, ԷԼ ՆՐԱՆ ԲՌՆՈՂ ՉԻ ԼԻՆԻ...

Գլխավորը՝ թուրքին ստիպես՝ փախչի, հենց փախավ, էլ նրան բռնող չի լինի…

ՏԱՐԻ՝ ԴԱՐԻ ԱՐԺԵՔՈՎ

Լեյտենանտ Աշոտ Շահբազյանը ԼՂՀ ՊԲ հարավարեւելյան ուղղությամբ մարտական հերթապահություն իրականացնող երիտասարդ խոստումնալից դասակի հրամանատարներից է: Զինվորները վստահում են նրան, հարգում, քանի որ բանիմաց է, աշխատասեր, բարեսիրտ:

ՀՈՐՍ ՈՒ «ԶՈՐԱՄԱՍԻՆ ԿՑՎԱԾ» ՄԵՐ ԸՆՏԱՆԻՔԻ ՄԱՍԻՆ

Հայրս եղբայրներիս երեքին էլ վերաբերվում էր ինչպես զինվորների, ո՛չ, ապագա չէ, այլ հենց զինվորների: Հիմա արդեն երեքն էլ կատարել են իրենց զինվորական պարտքը: Սիրում էր կարգուկանոնը, խիստ էր, մեծագույն հարգանք էր տածում, ակնածանք ուներ պետական խորհրդանիշների, զինվորական համազգեստի նկատմամբ:

ԵՍ ՇԱՏ ՀԱՅԵՐԻ ՓՐԿԵՑԻ ԻՄ ԺՈՂՈՎՐԴԻՆ ԱՏԵԼՈՒՑ

Ադրբեջանի ժողովրդական գրող, «Քարե երազներ» հանրահայտ գրքի հեղինակ Աքրամ Այլիսլիի չընթերցված ելույթը՝ գրված մարտի 31-ին Վենետիկի «Քաղաքակրթությունների խաչմերուկ» միջազգային գրական փառատոնի համար:

ՆԱԽԻՋԵՎԱՆ ՔԱՂԱՔԻ ԻՆՔՆԱՊԱՇՏՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ

Երեւանի նահանգի գավառներում կռիվներն առաջին հերթին բռնկվում են Նախիջեւանում եւ Շարուրում, որտեղ ապրում էին մեծ թվով թուրքեր, իսկ իշխանությունը տեղական թուրք խաների ու բեկերի ձեռքում էր: