#23 (1092) 18.06.2015 – 24.06.2015
…Երբ առաջին քայլերս արեցի դպրոցում՝ հասկացա, որ ես մտել եմ ուրիշ մի աշխարհ եւ սկսել եմ ուրիշ մի կյանք՝ բակում թողնելով մանկական խաղերս:
…Իսկ դպրոցում արդեն նախանձով էի նայում շրջանավարտների հետեւից եւ մտածում, որ շուտով իմ հերթն էլ կգա, եւ ես էլ կազատվեմ դպրոցական «ծանր» կյանքից:
Եվ ահա, աչքս չթարթած, շրջանավարտ եմ, եւ եկել է դպրոցին հրաժեշտ տալու պահը: Բայց այն միտքը, որ այլեւս դպրոց չեմ մտնելու, տխրեցնում է ինձ. դժվար է սիրելի ուսուցիչներից, դպրոցական ընկերներից բաժանվելը. նրանց հետ մեծացել, հասակ եմ առել, գիտելիքով հարստացել…
ՀՀ ՊՆ մարշալ Հովհաննես Բաղրամյանի անվան զորավարժարանը զինված ուժերի մարտական պատրաստության գործում կարևորագույն դերակատարում ունի: Այն բոլոր զորատեսակների ստորաբաժանումներին հնարավորություն է տալիս անցկացնելու դաշտային ելքեր, ճամբարային հավաքներ, տարբեր բնույթի վարժանքներ, զորավարժություններ՝ ցանկացած տեսակի մարտական տեխնիկայի և սպառազինության կիրառմամբ: Ինչպես նշում է զորավարժարանի պետ, փոխգնդապետ Լևոն Գալստյանը, այստեղ ստուգվում է յուրաքանչյուր զինվորի ու սպայի պատրաստվածության աստիճանը, ուսումնական փուլի ընթացքում կազմակերպված տեսական և գործնական պարապմունքների արդյունավետությունը:
Երկար տարիներ ծառայելով պաշտպանական բնագավառում և չունենալով այլ մասնագիտություն՝ թոշակի գնացած զինծառայողները, իրոք, ընկնում են դժվար կացության մեջ՝ իրենց հետագա կյանքը կառուցելու համար: Նրանք հայտնվում են մի իրավիճակում, երբ երկարամյա ծառայության համար վճարվող կենսաթոշակի չափը սպայի դրամական ապահովման ամսական չափից ցածր է շուրջ երկուսուկես անգամ, բացի այդ, կենսաթոշակի անցնելուց հետո, նրանք զրկվում են զինծառայողների և նրանց ընտանիքի անդամների համար օրենսդրությամբ սահմանված համարյա բոլոր սոցիալական երաշխիքներից ու արտոնություններից և, որպես հետևանք, կտրուկ ընկնում է կյանքի որակը: Բնական է, որ նման պայմաններում ունենում են պետության և իհարկե առաջին հերթին պաշտպանության նախարարության աջակցության կարիքը: Նրանք պետք է համոզված լինեն, որ թոշակի գնալով՝ չեն լքվել համակարգի կողմից, այլ շարունակում են մնալ նրա մի մասնիկը և հետագայում նույնպես վայելելու են պաշտպանության նախարարության հովանավորությունը:
Երևանի Ավետիք Իսահակյանի անվան գրադարանը թերևս առաջին անգամ էր այդքան խայտաբղետ հասարակություն հավաքում իր հարկի տակ. զինվորական ու լրագրող, ազատամարտիկ ու պոետ, երգիչ ու ոստիկան, հասարակական գործիչ ու մտավորական: Բանաստեղծ, Արցախյան պատերազմի հրամանատար, ազգային բանակի գեներալ-մայոր Վարդան Ավետիսյանը ներկայացնում էր իր «Լույսի օրհնություն» գիրքը:
«Հայ զինվոր»-ը համաշխարհային մամուլի ուշադրության կենտրոնում գտնվող «Իրաքի եւ Սիրիայի իսլամական պետություն» ահաբեկչական կազմակերպության՝ դեպի հարեւան տարածաշրջաններ հնարավոր առաջխաղացման եւ դրան խոչընդոտող հնարավոր գործոնների մասին զրուցել է Կովկաս-կասպյան տարածաշրջանի բնիկ ժողովուրդների ինստիտուտի բաժնի վարիչ, բանասիրական գիտությունների թեկնածու ՎԱՀԵ ԲՈՅԱՋՅԱՆԻ հետ:
Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցը առիթ դարձավ, որ գիտական և հասարակական շրջանակներում ավելի հաճախ անդրադարձ կատարվի բռնի իսլամացած հայերին՝ համշենցիներին, որոնք մինչ օրս ապրում են իսլամա-թուրքական միջավայրում:
Նրանց խնդիրների վերաբերյալ իր դիտարկումներն է «Հայ զինվորին» ներկայացնում ԵՊՀ Հայագիտական հետազոտությունների ինստիտուտի հայ-օսմանական առնչությունների բաժնի վարիչ, թուրքագետ ԼՈՒՍԻՆԵ ՍԱՀԱԿՅԱՆԸ:
2012 թվականին նույն հարցի մասին ես մի հոդված գրեցի՝ բացատրելով, թե ինչու իմ քվեն չէի տալու ո՛չ գործող նախագահ, դեմոկրատ Բարաք Օբամային, ո՛չ էլ նրա մրցակից, հանրապետական Միթ Ռոմնիին:
Օբաման՝ որպես նախագահ, իր առաջին պաշտոնավարման չորս տարիների ընթացքում ոչ միայն դրժեց Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ բազմիցս տված խոստումները, այլև աջակցություն չցուցաբերեց հայ-ամերիկյան որևէ նախաձեռնության:
