Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

#45 (860) 17.11.2010 – 24.11.2010

Երկու եղբայր են, վեց քույր։ Հայրական տունը մնացել է փոքրին՝ Գոռին։ Մեծ եղբոր տունը հայրական տան կողքին է։ Հոր մահից հետո ութ երեխաներին պահել մեծացրել է մայրը։
Գոռը հերոս տղա է, ազատագրական պայքարին իր մասնակցությունը բերած ֆիդայի։ Երբ նա ընտանիքով մեկնեց արտերկիր, մայրը չհամաձայնեց, տեղափոխվեց մյուս տղայի տուն։

ՀՆԱԲՈՒՅՐ ՈՒ ՆՈՐ ՀԱՅՈՑ ՇԵՆԸ

Նախկինում ադրբեջանցիներով բնակեցված գյուղը գտել էր իր հնաբույր անունը՝ Արեւիս, եւ ձմռան ցրտին ու ամռան տապին բազմաթիվ խաչքար-մատուռներից տարածվում էր այդ բույրը։ Քիչ ներքեւում միջնադարյան նշանավոր Թանահատի վանքն է, որը ժամանակին ունեցել է վանքապատկան 7 գյուղ։ Յոթից մեկն էլ Արեւիսն է եղել։ Տարբեր կողմերից գյուղ է իջնում չորս գետ, գյուղի ոտքերի տակ միանում են իրար ու հոսում Տոլորսի ջրամբարը։

ԱԴՐԲԵՋԱՆԸ ՄԱՏՆՈՒՄ Է ԻՐ ԱՆՀԱՆԳՍՏՈՒԹՅՈՒՆԸ

Ադրբեջանում լուրջ անհանգստություն է առաջացրել Ակնայի շրջանում (ԼՂՀ կառավարության որոշմամբ վերջերս այդպես է անվանվել Աղդամի շրջանը) Լեռնային Ղարաբաղի ԶՈՒ լայնամասշտաբ զորավարժությունը, որն անցկացվեց նոյեմբերի 1-12-ը, եւ որի` մարտական կրակով եզրափակիչ` հինգերորդ փուլին ներկա էին ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը, ԼՂՀ նախագահ Բակո Սահակյանը, ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը, բարձրաստիճան զինվորականներ:
ԼՂՀ ՊԲ հրամանատարի տեղակալ գեներալ-մայոր Լեւոն Մնացականյանի խոսքով, զորավարժությունն անցկացվել է ոչ միայն զինծառայողների մասնագիտական հմտությունները ինչպես պաշտպանական, այնպես էլ հակահարձակողական մարտում կատարելագործելու նպատակով, այլեւ նկատի ունենալով Ադրբեջանի ղեկավարության հաճախակի դարձած ռազմատենչ հայտարարությունները, որպեսզի հակառակորդը զգա, որ գործ ունի ամեն ինչով ապահովված, լավ սպառազինված եւ արհեստավարժ բանակի հետ («regnum.ru», 08.11.2010):

ՍԵՐԳԵՅ ՆԵՐՍԻՍՅԱՆԻ ՏԱՔ ՏԻԵԶԵՐՔԸ

Սերգեյ Ներսիսյանը աստղաֆիզիկոս է, ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ։ Նա վերջին քսան տարիների ընթացքում թարգմանել եւ տպագրության է պատրաստել մի շարք ռազմագիտական աշխատանքներ, հեղինակել է «Ռուս-հայերեն ռազմագիտական բառարանը» (համահեղինակ Լ. Վ. Քոթանջյան), «Ռուս-հայերեն ռազմագիտական բացատրական բառարան» (համահեղինակ Լ. Վ. Քոթանջյան) եւ այլն։

ՈՉ ՄԻԱՅՆ ՀԱՑԻՒ

Թերևս բազմիցս եք լսել կամ ընթերցել Տերունի այս խոսքը` արտասանված Հրեաստանի անապատում, 40-օրյա ծոմապահությունից հետո: Փրկիչը մկրտվել էր արդեն Հորդանանում և փորձությունից հետո պիտի անցներ իր առաքելությանը` Սատանայի ճիրաններից մարդկության փրկագնմանը: Հիսուս ծոմապահությամբ կրկնել էր Մովսեսի օրինակը, և ապա նրա մեջ արթնացել էր մարդկային տկարությունը: Տերը, որ արարել էր համայն տիեզերքը, այժմ քաղցել էր: Եվ նույն պահին հայտնվում է Հակառակորդը և փորձում Քրիստոսին:
Այդ նույն իրավիճակում բոլորս ենք հայտնվում այս կամ այն կերպ, բայց արդյո՞ք բոլորս ենք կրկնում տիրավանդ խոսքը, թե` միայն հացով չէ, որ ապրում է մարդը, միայն նյութականով չէ, որ ապահովվում է նրա գոյությունը, այլեւ Աստծո կենարար խոսքով:

ԱՄԵՆ ՕՐ, ԱՄԵՆ ԺԱՄ…

Հայկական բանակի բժշկական առաջին կառույցը` Վանաձորի զինվորական հոսպիտալը, ստեղծվել է 1992թ. հոկտեմբերի 6-ին եւ որպես բանակի բաղկացուցիչ մաս այն սկսել է գործել ավելի շուտ, քան Երեւանի կենտրոնական կայազորային հոսպիտալը: Պատերազմի տարիներին ռազմաճակատի հյուսիսարեւելյան գոտուն մոտ լինելով` հոսպիտալն ընդունել է վիրավորներ, տեղում կատարվել են բարդ վիրահատական միջամտություններ:

ՀԱՅՐԵՆԻ ՀՈՂԸ ՀՈՒՍԱԼԻ Է ՊԱՇՏՊԱՆՎԱԾ

Արդեն մի քանի տարի է` հայ-ադրբեջանական սահմանագոտու առավել վտանգավոր հատվածները հսկում են մեր զինված ուժերի պայմանագրային զինծառայողները: Նրանք պարտադիր ժամկետային ծառայություն անցած, մասնագիտական համապատասխան պահանջները բավարարող քաղաքացիներ են: Առաջնագծում պայմանագրային եւ սովորական ստորաբաժանումների մարտական խնդիրը նույնն է` հետեւել հակառակորդի տեղաշարժին, դիմագրավել հնարավոր առաջխաղացմանն ու դիվերսիոն խմբերի ներթափանցմանը: Նույնն է նաեւ նրանց կենցաղը, առօրյան: Սակայն շատերի պնդմամբ՝ պայմանագրայինները դիրքերում հիմնականում ավելի կազմակերպված, մարտունակ են, ինչն էլ իր օբյեկտիվ պատճառներն ունի` նրանք արդեն որոշակի փորձ, վարժվածություն ունեն, ստորաբաժանումներում ընդգրկվելու համար էլ նախնական խիստ ընտրություն են անցնում: