Սլովակիայի լավագույն կինոռեժիսորներից մեկի՝ Ինգ Լիբոր Սփիմրի հետ շփվելու բարեբախտություն էի ունեցել Հայաստան նրա այցելությունից շաբաթներ առաջ։ Մեր ծանոթությունը չի կարելի պատահական համարել. նրան հետաքրքրել էին իմ անձնական բլոգում տեղադրված՝ Արցախյան պատերազմի, ազատամարտիկների, հայկական բանակի մասին պատմող հոդվածներն ու հայ մտավորականների հետ զրույցները, ինձ՝ նրա ֆեյսբուքյան էջը, որտեղ Հայաստանի ու Արցախի մասին հրապարակումներ էին, հայկական եկեղեցիների նկարներ՝ փոքրիկ ծանոթագրություններով, նրա ելույթները Սլովակիայի հեռուստատեսությամբ՝ ի պաշտպանություն Արցախի անկախության, ղարաբաղյան հակամարտությանը վերաբերող հոդվածները և այլն։ Օրեր առաջ Լիբորը ինձ տեղեկացրեց, որ ապրիլի 22-ին ժամանելու է Հայաստան։

Անահիտ Թամրազյանը Շուշիի կանանց ջոկատի մարտիկներից է: Տարիներ են անցել, բայց նա այսօրվա պես հիշում է այն սենյակը, որտեղ հավաքվել էին կամավորական կանայք` անդամագրվելու հայրենքի պաշտպանության գործին, հիշում է պատերազմի ամեն վայրկյանը, րոպեն, իր կողքին կռվող յուրաքանչյուրի դեմքը:

Կապիտան Բենիկ Անիկյան: Ծառայում է Տավուշի մարզում տեղակայված զորամասերից մեկում՝ որպես պայմանագրային գումարտակի վաշտի հրամանատար: Նրա անունը շատերին է ծանոթ զինված ուժերում, շատերն են լսել և հիացել դեռ պատերազմական տարիներից նրա մասին պատմություններով: Ասում են՝ ադրբեջանցիները մինչ օրս էլ վախենում են նրանից…

ՀՀ զինված ուժերի բարեփոխումների, զարգացման ծրագրերի շրջանակներում 2008թ. հաստատվեց և գործողության մեջ դրվեց ՀՀ զինված ուժերում պայմանագրային (արհեստավարժ) սերժանտական զինվորական ծառայության կանոնակարգը: Այն սահմանում է տվյալ ծառայության կազմակերպման և անցկացման կարգը: Դրա համաձայն՝ այս հինգ տարիների ընթացքում հարյուրավոր պայմանագրային սերժանտներ են պատրաստվել և նշանակվել զորքերում, զգալի աշխատանք է կատարվել նրանց դերն ու նշանակությունը բարձրացնելու համար: Սակայն, ինչպես և ցանկացած նոր նախաձեռնություն, այս համակարգը դեռ զարգացման երկար ճանապարհ ունի անցնելու: Ինչպիսի՞ն է իրավիճակը ոլորտում այսօր, ի՞նչ ձեռքբերումներ և լուծման կարոտ խնդիրներ կան: Ներկայացնում են ոլորտի պատասխանատուները:

Զորավարժարանում հրաձգության գործնական պարապմունքներ էին անցկացնում նաև գեներալ-մայոր Հովիկ Օհանյանի հրամանատարությամբ գործող զորամիավորման ստորաբաժանումները։ Նրանցից փոխգնդապետ Աղասի Սահակյանի հրետանային դիվիզիոնն անցած տարի երրորդ անգամ նմանատիպ ստորաբաժանումների մեջ ճանաչվեց լավագույնը և արժանացավ փոխանցիկ դրոշը մշտապես կրելու պատվին, ինչը վկայում է դիվիզիոնի մարտունակության շարունակականության մասին։

Մայոր Արշալույս Իլյուշի Բրսոյանը ծնվել է 1968 թ. ապրիլի 25-ին, Ախալքալաքում, զինծառայողի ընտանիքում: Հայրը խորհրդային բանակի սպա էր: Ավարտելով դպրոցը, ընդունվել է Յարոսլավի զենիթահրթիռային հրամանատարական ուսումնարան, բայց չի ավարտել. «Միշտ հպարտություն եմ զգացել հայկական արմատներիս, հայ լինելուս համար: Ռազմական բարձրագույն ուսումնարանում սովորելու տարիներին մի ռուսի հարվածեցի նրա այն դիտարկման համար, թե՝ ո՞ւմ է պետք Կովկասի ժողովուրդը: Այդ պահին գրում էի, գրիչս մի կողմ դրեցի, հարցրի` ո՞ւմ նկատի ունի, ասաց` հայերին, վրացիներին, ադրբեջանցիներին: Կողքիս երկու ադրբեջանցի եւ մեկ վրացի կային, ոչ մեկը չարձագանքեց:

Թուրքիան և թուրքերը սպառել են թուրք բնակչության հետ հաշտվելու, ունիտար պետության կազմում համատեղ գոյատևելու բոլոր հնարավորությունները՝ արգելելով քրդերին մայրենի լեզվով կրթություն ստանալ, իրենց իրավունքների մասին խոսել, ինչպես նաև՝ թույլ չտալով քրդական հարցի մասին հրապարակավ բարձրաձայն արտահայտվել… Հիշենք, որ մինչև վերջերս Թուրքիայում քրդական հարցը տաբու էր, ինչպես, օրինակ, Հայոց ցեղասպանության հարցը։ Թուրքերը տասնամյակներ շարունակ ամեն կերպ ժխտել են քրդերի ազգային ինքնությունը, ավելին՝ պատժվել են բոլոր այն քրդերը, որոնք փորձել են արտահայտվել քրդերի ազգային ինքնության մասին և անգամ քրդերեն խոսել տան սահմաններից դուրս…