Իմ հարազատ բարեկամներ
Մենք՝ թալիշներս, ցավակցում և սգում ենք Հայ ժողովրդին պատուհասած այս մեծագույն ողբերգությունը: Թող Բարձրյալն այլևս որևէ ժողովրդի նման ծանրագույն փորձության չենթարկի:
1915 թվականի ապրիլի 24-ը սգո օր է հայ ժողովրդի օրացույցում. սակայն այդ ողբերգությունը սև օր է համայն մարդկության համար:
Պատմությունը դեռ իր գնահատականը չի տվել անմարդկային այդ գազանություններին, որոնք բնորոշվում են որպես ցեղասպանություն: Եվ ոչ մի ժողովուրդ չի կարող անհետանալ երկրի երեսից, քանզի ամեն ժողովուրդ ստեղծված է Աստծո կողմից: Մարդն ինչպե՞ս կարող է ոչնչացնել Աստծո արարչագործությունը: Աստված մարդուն ազատ է ստեղծել, և ամեն ժողովուրդ այս աշխարհում ազատ ապրելու իրավունք ունի:

Պատերազմի առաջին օրերին կազմավորվեցին ազգային դիվիզիաները: 1936թ. ռազմաճակատ մեկնեց նաև Մյասնիկյանի նախաձեռնությամբ կազմավորված 11-րդ բանակի առաջին հայկական 67-րդ դիվիզիան: Հետագայում իրար հետևից կազմավորվեցին հայկական 390, 261, 408-րդ դիվիզիաները:
1941թ. օգոստոսին Լենինականում կազմավորվում է մեր` 409-րդ դիվիզիան, և ապա՝ 1942 թ. վերանվանվում հայկական:

Հովսեփ Փոլադյանի այգին կարմիր-դեղին կակաչներով է ծածկված, իսկ ծառերի վրա դեռ ծաղիկներ կան: «Հովսեփը ծաղիկներ շատ է սիրում»,- ասում է տիկին Թամարան: Ու ես առանց հրավերի մտնում եմ այգին: Ծաղիկների բույրը տարածվել է շուրջը: Ամենուր գույներ են…

Մարտահրավերներն ու առաջնահերթությունները ժամանակի հետ փոխվում են: Բարեգործականի ծրագրերը պահի խնդիրները լուծելուց զատ, միշտ էլ եղել են նաև ռազմավարական ու միտված ապագային: Այսօր ամենակարևոր ուղղություններից են բանակը, կրթությունն ու եկեղեցին: Մեր ամենակարևոր մտահոգություններից մեկն էլ Հայաստանում ներդրումներ անելն է, որ նոր աշխատատեղեր ստեղծվեն, որպեսզի կարողանանք կանխել արտագաղթը:

Թուրքական լրատվամիջոցների վկայությամբ՝ ապրիլի 20-ին Անկարայում գումարված նախարարների խորհրդի նիստի օրակարգային խնդիրը Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցն էր: Նիստի ավարտին լրագրողներին պարզաբանումներ է արել փոխվարչապետ, կառավարության խոսնակ Բյուլենթ Արընչը: Այնուհետև հայտարարությամբ հանդես է եկել վարչապետ Ահմեդ Դավութօղլուն: Նա մասնավորապես ասել է. «Օսմանյան կայսրության մայրամուտին տարբեր էթնիկ և կրոնական խմբավորումներին պատկանող մարդիկ, որոնք դարեր շարունակ հաշտ ու խաղաղ գոյակցել էին, մեր հիշողության մեջ անջնջելի հետք են թողել:

Պարսիկ անվանի գրող, իրանական նովելի հայր Սեյեդ Մուհամմադ Ալի Ջամալզադեն 1915 թվականին՝ Առաջին համաշխարհային պատերազմի նախօրեին, հանգամանքների բերումով Բեռլինից մեկնում է Բաղդադ: Նրա ճանապարհն անցնում է Թուրքիայով, որի ընթացքում էլ նա վկան ու ականատեսն է դառնում օսմանյան կառավարության սանձազերծած հայերի զարհուրելի կոտորածների: Այդ դժոխային տեսարանների անմիջական ազդեցության տակ էլ նա գրում է իր հայտնի` «Իմ անձնական խորհրդածությունները Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին» անվանումով ակնարկը:

Ադրբեջանն ապրում է իր նորագույն պատմության ամենաբարդ շրջաններից մեկը: Ամեն ինչ սկսվեց այն բանից հետո, երբ փետրվարի 21-ին Կենտրոնական բանկը հայտարարեց մանաթի 35,5 արժեզրկման մասին: Իրավիճակն ավելի դրամատիկ էր դարձնում այն փաստը, որ դրանից ընդամենը մի քանի օր առաջ նախագահ Ալիեւը ի լուր ամենքին, հայտարարել էր, թե մանաթի արժեզրկում չի սպասվում: Եվ երբ երեք օր հետո նույն Ալիեւը հիմա էլ սկսեց հավատացնել, թե արժեզրկումը նախապես մտածված քայլ էր, ինչը ժողովուրդն ուղղակի ընկալեց որպես հրեշավոր ծաղր: Մի գիշերվա մեջ բանկերի ավանդատուները 1 միլիարդ ԱՄՆ դոլար կորցրին: