Հայ-ադրբեջանական սահմանագոտու առավել վտանգավոր տեղամասերն արդեն քանի տարի է՝ հսկում են պայմանագրային զինծառայողները: Նրանք դեռ ժամկետային ծառայության տարիներից որոշակի փորձ, հմտություններ ունեն: Եվ ընդունված է ասել, որ պայմանագրայինները առավել զգոն եւ վստահ են իրականացնում իրենց ծառայությունը, առավել հասուն որոշումներ ընդունում: Հանրապետության հյուսիսարեւելյան շրջանի հենակետերից մեկում դիրքի ավագն է ավագ սերժանտ Արտաշես Բայրամյանը: Երիտասարդ զինվորականը հասցրել է աչքի ընկնել իր մասնագիտական որակներով, իսկական մարտիկի համարում ձեռք բերել: Հակառակ դեպքում, նրան չէր վստահվի մարտական պայմաններում անձնակազմ ղեկավարելու պատվաբեր եւ պատասխանատու գործը:

Հայոց բանակին վերաբերող ամեն մի հարց, առավել եւս՝ մեր բանակի կազմավորման, կայացման եւ զորացման համար իրենց կյանքը նվիրաբերած մեր որդիների, զավակների համար մեր բանակի ղեկավարությունը, անձամբ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը անում է ամեն ինչ, որպեսզի հնարավորության սահմաններում լուծվեն այս տարիների ընթացքում կուտակված բազմաթիվ խնդիրներ։ Ցավոք, լինում են հարցեր, խնդիրներ, որոնք ժամանակի ընթացքում մնում են «ստվերում», եւ պաշտպանության նախարարի՝ «Բանակը բաց է հասարակության առջեւ» կարգախոսը նպաստում է այդ խնդիրների վերացմանը, որի նպատակն է օգնության ձեռք մեկնելը։ Այս առումով անշուշտ դրական է «Հրապարակ» կայքում տպագրվածը։

Սպիտակում դեկտեմբերի 7-ին բացվեց հուշարձան՝ նվիրված 1988թ. երկրաշարժի հետեւանքների վերացման աշխատանքներին մասնակցած զինվորականներին: Հուշարձանը ստեղծվել է Մոսկվայում՝ Ռուսական ռազմապատմական միության նախաձեռնությամբ, ճարտարապետն է Վ. Ֆրոլովը, քանդակագործը` Ա. Միրոնովան:
27 տարի առաջ՝ 1988թ. դեկտեմբերի 7-ին, ժամը 11-ն անց 41 րոպեին Հայաստանը ցնցվեց Սպիտակի ավերիչ երկրաշարժից:

Հայոց սահմաններին ապրող բնակիչն իր շենի, ասել է թե՝ մեր երկրի պաշտպանն է։ Դարավերջին, երբ բանակ չունեինք, զորք չունեինք` նրանք պաշտպանեցին մեր երկիրը։ Հաղթական հրադադարից հետո նրանք սահմանի պաշտպանությունը հանձնեցին մեր կազմավորված բանակի զինվորներին ու անցան մեր շեների նորոգմանը։ Այդ շեներից է Սյունիքի մարզի Ալվանք գյուղը, որտեղ ապրել են ադրբեջանցիները։ Ապրել են, սակայն մշակութային ոչ մի հետք չկա, որ դա ապացուցի։ Փոխարենը հրաշագեղ միջնադարյան խաչքարեր են` Մոսեսի ու Ղուկաս դպիրի անուններով, կիսավեր ու կանգուն եկեղեցիներն են, ջրաղացներ, դիտակետ-աշտարակներ, Կուսանաց անապատական համալիր, Ափկես, Թոս, Քիս, Քաջերթ գյուղատեղիներով: Իսկ Ալվանքը այսօր շեն գյուղ է…

Ադրբեջանական haqqin.az-ի հաղորդման համաձայն՝ Իրանի մեջլիսի արտաքին քաղաքականության և անվտանգության մշտական հանձնաժողովի նախագահի տեղակալ Մանսուր Հաղիղաթփուրը Բաքվի Նարդարան ավանի (մեծամասամբ կովկասյան պարսիկներով (թաթեր) բնակեցված) բնակիչներին ակտիվանալու կոչ է արել՝ Ադրբեջանի Հանրապետության ոստիկանության հետ ունեցած վերջին զինված ընդհարումներից հետո, որի ընթացքում մարդիկ են զոհվել:

Նոյեմբերի 27-ին Երևանի պետական համալսարանի գիտական խորհրդի նիստերի դահլիճում տեղի ունեցավ «Հայ-ադրբեջանական պատերազմը և մերօրյա հերոսները» գրքի (հեղինակ` Էդգար Էլբակյան, խմբագիր` Ալվինա Աղաբաբյան) շնորհանդեսը։
Գրքի ստեղծումն իրականացվել է «Արմսես» գիտակրթական կենտրոն ՀԿ-ի և Երևանի պետական համալսարանի ռազմավարական հետազոտությունների գիտահետազոտական լաբորատորիայի համագործակցությամբ` ՀՀ նախագահի աշխատակազմի կողմից ՀԿ-ներին տրամադրվող դրամաշնորհային ծրագրի և Հայաստանի երիտասարդական հիմնադրամի հայտարարած մրցույթի շրջանակներում։

Երկու զինվոր, քթների տակ ծիծաղելով, մոտեցան նրան ու ծեփեցին բերանը թանձր կավով: Գերվածը դիմադրեց: Ի՞նչ է նրա ուժը գեղջկական ջլապինդ պողպատե մկանների համեմատ: Զինվորների գեղջկական ձեռքերը նույնպես հողի գույներն էին: Մայրամուտի արեւը չէր շտապում անցնել հորիզոնից անդին: Իսկ նույն այդ ժամանակ մեկ այլ տեղում Սիզիփոսը քարը լեռն էր բարձրացնում: Նա չէր տեսնում մայրամուտը, չէր տեսնում դրա գեղեցկությունն ու վեհությունը. նա լիովին ներամփոփ էր: «Արեւը քարի նման է,- մտածում էր Սիզիփոսը,- ամեն անգամ բարձրանում է երկնքի կատարին ու հետո ընթանում թեթեւ եւ հանդարտ»: