Պայմանագրային Արթուր Համբարձումյանն ասում է. «Կապիտան Վաչագան էլոյանի կերպարն է ինձ ներշնչել զինվորական դառնալու միտքը:

Նրանք վճռական են ու կամային, հպարտ և ուժեղ, համարձակ ու սկզբունքային… Հայկական բանակում ծառայող աղջիկներն այսպիսին են, ոչնչով չեն զիջում տղաներին և նրանց հետ հավասար ծառայում են հայրենիքին:

Ուսադիրով կանայք բանակ չեն զորակոչվում, նրանք զինված ուժեր մտնում են բացառապես կամավոր: Նրանցից շատերը ներգրավված են ռազմաուսումնական հաստատություններում, կապի, բժշկական, պարենային կամ թիկունքային ծառայության մեջ:

Սիրելի՛ զորահրամանատարներ և զորականներ Հայոց բանակի

Գնդապետ Վազգեն Հակոբյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասում ենք, որի ստորաբաժանումները մարտական հերթապահություն են իրականացնում մեր երկրի հարավային սահմանի երկայնքով: Շրջում ենք զորամասում, հետևում ծառայողական անցուդարձին:

Հոգնած էր: Ոտքերը հազիվ էին շարժվում: Տղաներն առաջ էին ընկել: Ինքը քայլում էր հետևից: Չէր քայլում, գլորվում էր: Սա ուրիշ հոգնություն էր: Արդեն 2 օր էր անցել գրոհից, բայց միտքը չէր անջատվում, ուղեղը չէր հանգստանում:

Հայկական բանակի համազգեստը, որ կրում են սիրով ու հպարտությամբ, ավելի է ընդգծում նրանց կանացիությունն ու հմայքը։