Ազգային բանակ
Դպրոցական տարիներից Մանվել Կարապետյանը զինվորական գործի հանդեպ առանձնակի ակնածանք ուներ. մոտակայքում զորամաս կար, իրեն գրավում էր համազգեստավորների ձիգ կեցվածքը, խրոխտ քայլքը, շատ էր սիրում ընթերցել ու առանձնապես տպավորվել էր Նժդեհի գաղափարներով.«Ուժեղինն է աշխարհը, Հայրենիքը, Ազատությունը, ամեն ինչ… Ուզո՞ւմ ես փրկվել. եղի՛ր ուժեղ, քանզի թույլերը բարեկամ չունեն աշխարհում։
Արցախի դեմ ադրբեջանաթուրքական ուժերի սանձազերծած պատերազմի հենց առաջին օրը, տանկ խոցելուց հետո, հերոսաբար զոհվեց հայրենիքի նվիրյալ, Երևանի պետական բժշկական համալսարանի ընդհանուր բժշկության ֆակուլտետի առաջին կուրսի ուսանող Դավիթ Բադալյանը: Ապագա բժիշկը ծնունդով Մասիս քաղաքից էր:
Օրերս համացանցում հուզիչ մի տեսագրություն գրավեց ուշադրությունս. զինվորը ռազմի դաշտից տուն է վերադարձել պատերազմի մեկնարկից՝ սեպտեմբերի 27-ից 54 օր անց: Մորուքը երկար, կարոտած փարվում է մորը:
Երբ թշնամին հարձակվում է Արցախի վրա, Ահարոն Մովսիսյանը առանց գեթ մեկ վայրկյան վարանելու վերցնում է զենքն ու փութում հայրենի Արցախը պաշտպանելու:
Վնասվածքաբան-օրթոպեդ Գրիգոր Եսիկի Թարվերդյանը Մխիթար Հերացու անվան բժշկական համալսարանը գերազանց առաջադիմությամբ ավարտելուց հետո ծառայության անցավ Ստեփանակերտի կենտրոնական հոսպիտալում:
«Մենք պատերազմի մեջ ենք և պատերազմում ենք անտեսանելի թշնամու դեմ»: Իսկ այս «թշնամին» անտեսանելի է և է՛լ ավելի անկանխատեսելի:
