Հայոց բանակի կազմավորման 20-ամյակին նվիրված միջոցառումների շրջանակներում Երևանի Մ. Հերացու անվան պետական բժշկական համալսարանում մարտի 3-ին անցկացվեց գիտաժողով` նվիրված ռազմական բժշկության կայացմանը, անցած ուղուն և հետագա զարգացման հիմնախնդիրներին:

Կապիտան Մարգարիտա Կարապետյանը 1993 թվականից աշխատում է պաշտպանության նախարարության համակարգում։ Ներկայումս ծառայում է ՀՀ ՊՆ «Մայր Հայաստան» զինվորական թանգարանում։ Արտաքուստ ուրախ և ժպտերես Մարգարիտայի սրտում մեծ վիշտ կա անթեղված. եղբայրը՝ Երվանդ Կարապետյանը (Ճուտոն), զոհվել է Արցախյան պատերազմի ժամանակ, Շուշին ազատագրելիս։

Գնդապետ Ա. Պետրոսյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի բուժկետի պետը մայոր Զառա Մանուկյանն է։ Նա ծնվել է Երևանում, սովորել է Ստեփան Շահումյանի անվան միջնակարգ դպրոցում, որն ավարտելուց հետո ընդունվել է Մ.Հերացու անվան բժշկական համալսարանի նորաստեղծ ռազմաբժշկական ֆակուլտետ։ 1999-ին համալսարանն ավարտելուց հետո սովորել է ինտերնատուրայում, իսկ 2000թ. ծառայում է զորքերում։ Առաջնագծի զորամասերից մեկում սկսելով զինվորական բժշկի աշխատանքը: Կլինիկական օրդինատուրայում վերապատրաստվել է ականջի և քիթ-կոկորդի մասնագիտությամբ։ Այժմ ծառայում է զորամասում, ամուսնացած է, ունի երկու դուստր։

Երիտասարդ բժշկուհի ավագ լեյտենանտ Քնարիկ Հակոբյանը փոխգնդապետ Ա. Հարությունյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի բուժծառայության և բուժկետի պետն է։
Քնարիկը ծնվել է Երևանում, սովորել է N 199 միջնակարգ դպրոցում։ Դպրոցն ավարտելով՝ նա ընդունվել է Մ. Հերացու անվան բժշկական համալսարանի ռազմաբժշկական ֆակուլտետ, որն ավարտել է 2006թ., իսկ մեկ տարի անց սովորել է ինտերնատուրայում։ Քնարիկը թերապևտ է։ Նա ամուսնացած է, ունի երկու որդի։

1993 թվականն էր: Արցախյան պատերազմը հուժկու ալիքով տարածվել և ընդգրկել էր մեր երկրի սահմանամերձ շրջանները: Նորաստեղծ ազգային բանակը, որ ծնվել էր ժողովրդական ցասումից, օրեցօր կազմավորվելու և հզորանալու, իր ստորաբաժանումները ստեղծելու հիմնախնդիր ուներ: Պատերազմական տարածքում միայն կամավորական ջոկատներով, առանց միացյալ և համադրված հրամանատարության, զինվորական կարգապահության և հզոր զինտեխնիկայի այլևս հնարավոր չէր պաշտպանել սահմանները, շահել պատերազմը: Այդ իսկ անհրաժեշտությամբ, 1993թ. հունվարի 25-ին ՀՀ Սահմանապահ ուժերի պայմանագրային գումարտակի հիման վրա կազմավորվեց առանձին մոտոհրաձգային գունդը, այնուհետեւ, նույն թվականի փետրվարի 23-ին` զորամասը:

Գնդապետ Ա. Պետրոսյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասն այն ամուր կամուրջն է, որը թիկունքը կապում է առաջնագծի հետ, ապահովում է մարտական զորամասերի անխափան գործունեությունը։ Բարեբախտաբար, այդ կամուրջը շատ ամուր է և մշտապես կատարելագործվելով, ամրանալով՝ ամբողջությամբ կատարում է առաջադրվող խնդիրները։ Պլանային աշխատանքները, հրամանները ժամանակին և բարձր որակով կատարելու համար 2011թ. զորամասը ճանաչվեց լավագույնը և վերջին չորս տարիների ընթացքում երրորդ անգամ պարգևատրվեց պատվադրոշով։

Պայմանավորված անկախության վերականգնման համար հայ ժողովրդի մղած պայքարի յուրահատկություններով և ժամանակի պատմաքաղաքական իրողություններով՝ Հայաստանի Հանրապետությունում առաջին զինվորական երդմնակալության արարողությունը տեղի է ունեցել դեռեւս Խորհրդային Միության օրոք: Անկախության հռչակումից մեկ տարի առաջ` 1990 թվականի հոկտեմբերի 5-ին, առաջին զինվորական երդումն ընդունեցին Հայաստանի Հանրապետության Հատուկ գնդի մարտիկները: Գնդի առաջին չորս վաշտերը մարտական հերթապահության մեկնեցին Նոյեմբերյանի, Տավուշի, Սիսիանի և Կրասնոսելսկ-Արծվաշենի սահմանապահ ուղեկալներ: