Արցախյան պատերազմի տարիներին հայկական կամավորական ջոկատների, այնուհետև կազմավորման ընթացքի մեջ գտնվող զորամասերի համար բավարար քանակով զրահատեխնիկա, տանկ ունենալը անիրականանալի երազանք էր թվում, որի իրականացման միակ աղբյուրը թշնամու բանակն էր։ Տղաները դրանք խելամտորեն կա՛մ առգրավում էին, կա՛մ էլ խփում, հետո նորոգում ու օգտագործում։

Հունվարի 26-ին փոխգնդապետ Ռ. Գալստյանի հրամանատարությամբ գործող ինժեներասակրավորական զորամասում նշվեց ստորաբաժանման կազմավորման 18-րդ տարեդարձը։ Զորամասում անցկացված հանդիսավոր միտինգին ներկա էին ՊԲ ԻԾ պետ, գնդապետ Ս. Մանուկյանը, Արցախի ազատամարտիկների միության աշխատակազմի ղեկավար Ռ. Բաղրյանը, ՊԲ ԻԾ պետի տեղակալ, փոխգնդապետ Կ. Մուսայելյանը, ինժեներասակրավորական զորամասի վետերաններ, ինչպես նաեւ Ստեփանակերտի 4-րդ եւ 5-րդ դպրոցների աշակերտներ։

Հրամանատարների զգոնության ցանկացած թուլացում, պարտականությունների կատարման թերացում անմիջապես բացասաբար է անդրադառնում կարգապահության վրա: Եթե մեր բանակում այդպիսի սպաներ չլինեին, պաշտպանության նախարար Ս.Օհանյանը ավելորդ կհամարեր «նորից հիշեցնել կարգապահության ամրապնդմանն ուղղված միջոցառումների շարունակականության անհրաժեշտության մասին» և պահանջել, որ բոլոր զինծառայողները հասկանան իտալական միջնադարյան իմաստությունը՝ «Չկա ավելի վնասակար կենդանի, քան օրենքներին չհետևող մարդը»:

ՀՀ զինված ուժերի պատրաստության պլանի համաձայն` հունվարի 22-26-ը գեներալ-մայոր Պ. Պողոսյանի հրամանատարությամբ գործող զորամիավորման զորամասերից մեկի բազայի վրա անցկացվեցին հրամանատարական հավաքներ զորամիավորման զորամասերի հրամանատարների և նրանց տեղակալների հետ: Հավաքների հիմնական նպատակը հրամանատարական կազմի գիտելիքների եւ նրանց ֆունկցիոնալ պարտականությունների կատարման կատարելագործումն էր: Միջոցառումն սկսելուց առաջ անցկացվեց մասնակիցների շարային ստուգատես, որը փաստեց` բոլոր սպաները պատրաստ են տվյալ հավաքներին: Հաջորդ առավոտյան սկսվեցին ուսումնական պարապմունքները:

Զորամասի, այն էլ մարտական հերթապահություն կատարող զորամասի մասին գրելիս աշխատում եմ չգործածել զոհ, կորուստ բառերը, որովհետև նախ դրանք ցավ են պատճառում, ու հետո կա նաև սնահավատության գործոնը. բառը չօգտագործենք, որ դեպքը չլինի։ Բայց, եթե զորամասը մարտական հերթապահությունը մեկ-երկու տարի կատարում է ինչպես հարկն է, ուրեմն այնտեղ գործընթացի կազմակերպումը դրված է ավելի բարձր հիմքերի վրա։

Լիբանանի բանակի բրիգադի գեներալ Փանոս Մանջյանը 1972թ. ընդունվել է ռազմական հաստատություն, զինվորական ծառայության ընթացքում դժվարությունների է հանդիպել, բայց կարողացել է հաղթահարել դրանք եւ արդեն 38 տարի ծառայում է բանակում.
«Քանի որ ես հայ եմ, իմ ոգին ամուր է և իրավունք չունեի հետ դառնալու իմ ընտրած ճանապարհից, հայ զինվորականները ևս պարտավոր են շատ համառ լինել Հայաստանը պաշտպանելիս: Հայրենիքի պաշտպանության սրբազան գործը ստանձնած զինվորներին, սպաներին ուժ ու եռանդ եմ մաղթում:

ՀՀ զինված ուժերի կազմավորման 21-ամյակի կապակցությամբ Հայաստանում գտնվող սփյուռքահայ բարձրաստիճան զինվորականներ Լիբանանից ժամանած բրիգադի գեներալ Փանոս Մանջյանը եւ Չիլիից ժամանած ծովակալ Հեռնան Կույումջյանը հունվարի 30-ին այցելեեցին ՀՀ ՊՆ Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտ: