Բանակում յուրաքանչյուր ուսումնական տարի նշանավորվում է ամփոփիչ ստուգումների անցկացմամբ, որոնց արդյունքներից կարելի է պատկերացում կազմել տվյալ զորամիավորման, ենթակա զորամասերի մարտական պատրաստության, պատրաստականության և զինվորական կարգապահության մասին:
Անցնող ուսումնական տարում 1-ին բանակային զորամիավորումը գնդապետ Տիգրան Փարվանյանի հրամանատարությամբ հաջողությամբ է կատարել ուսումնական պլանով առաջադրված բոլոր միջոցառումները` արձանագրելով բարձր արդյունքներ:

Երևանում գտնվող Ռուսաստանի, Ուկրաինայի և Եվրասիայի հարցերով ԱՄՆ պաշտպանության քարտուղարի փոխտեղակալ Էվելին Ֆարկասի գլխավորած պատվիրակությունը դեկտեմբերի 18-ին հանդիպել է ՀՀ պաշտպանական գերատեսչության ղեկավարի հետ, իսկ դեկտեմբերի 19-ին ընդհանուր ռազմական համագործակցության ծրագրի շրջանակներում պաշտպանության նախարարությունում տեղի են ունեցել հայ-ամերիկյան խորհրդակցություններ:

Փոխգնդապետ Արմեն Հովհաննիսյանը գնդապետ Կ. Սեդրակյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի մոտոհրաձգային գումարտակներից մեկի հրամանատարն է: Այս անգամ զորամասի ամփոփիչ քննություններն ընդունում է հրամանատարի կազմավորած հանձնաժողովը: Նախորդ օրվանից սկսված ձնահողմն սպառնում է խափանել օրվա կարգացուցակով նախատեսված միջոցառումների, մասնավորապես քննությունների անցկացումը: Տարածքը, շարահրապարակը մաքրելը դառնում է անիմաստ: Գումարտակի հրամանատարը լավատես է.

Բանակում շարքայինից մինչև գեներալ պիտի հպատակվենք զինվորական օրենսդրությանը, սրբորեն կատարենք մեր ծառայական պարտականությունները և անմնացորդ ծառայենք պետությանը։ Այս տեսակետից՝ առանձնապես մեծ տարբերություն չկա զինվորի ու գեներալի միջև, քանի որ մենք բոլորս օրենքի իշխանության տակ ենք, օրենքն է պաշտպանում մեզ, օրենքն է պատժում մեզ…

Հաճախ ենք կարդում կամ լսում` հայ խաղաղապահների զորախումբը հերթական անգամ մեկնեց աշխարհի այս կամ այն երկիր` խաղաղության հաստատման, պահպանման, մարդասիրական առաքելություն իրականացնելու: Իմ նյութի հերոսը` գեներալ-մայոր Արթուր Սիմոնյանի հրամանատարությամբ գործող խաղաղապահ բրիգադի վաշտերից մեկի հրամանատար, կապիտան ԱՐՏԱԿ ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆԸ, չորս անգամ մեկնել է խաղաղապահ առաքելության, եղել Կոսովոյում, Իրաքում եւ Աֆղանստանում: Նրան հանդիպեցի զորամասում: Առաջին իսկ հայացքից երիտասարդ սպան հմուտ զինվորականի տպավորություն է թողնում: Ձայնը, խոսքը, կեցվածքը հուշում են` իմ առջեւ իր գործի մասնագետն է՝ ունակ «պարտադրելու» խաղաղություն, պայքարելու անհանդուրժողականության եւ ատելության դեմ: Դեռ փոքրուց Արթուրը որոշել էր` պետք է իր գործով օգտակար լինի մարդկանց, ուստի ուզում էր հրշեջ կամ բժիշկ դառնալ…

Զորամասի հրամանատարի տեղակալ գնդապետ Վ.Հարությունյանի աշխատասենյակում ենք: Ներս է մտնում մի լեյտենանտ, հստակ զեկուցում որոշակի խնդրի մասին, ներկայացնում իր մոտեցումները տվյալ հարցի շուրջ: Ստանալով համապատասխան ցուցումներ` գնում է ստորաբաժանում` օրվա կարգացուցակով նախատեսված միջոցառումները կատարելու: Գնդապետ Հարությունյանը միանգամից աշխուժանում է, ոգևորված ներկայացնում է երիտասարդ սպային.

Ազատագրական կռվի ժամանակ գյուղը երեք անգամ ձեռքից ձեռք է անցել, երեք անգամ մարտերը շարունակվել են գյուղի մատույցներում եւ գյուղի մեջ. «Երբ շենը վերջնականապես ազատագրեցինք, ամենուր շատ վատ վիճակ էր,- հիշում է փոխգնդապետ Ալիկ Սարգսյանը: Բայց ես, չգիտես ինչու, գյուղի վերքերը չտեսա: Կամ դրանք «բուժվել» էին, կամ էլ տարվել էի բնության գեղեցկությամբ, գետի վրայով ձգվող հին ու նոր կամուրջների համադրությամբ, ջրամբարի ու հիդրոէլեկտրակայանի կարևորության գնահատմամբ: Իրոք, սահմանին «կպած» այս գյուղում ՋԷԿ-ի գոյությունն արդեն իսկ լավ է: Եթե ճանապարհներն էլ ասֆալտապատվեն, ապա գյուղը կբարգավաճի: Եթե հեռացածները անգամ չվերադառնան՝ տեղում մնացածները հաստատ չեն հեռանա: Ո՞ւր գնան, երբ հենց ծննդավայրում հարազատ հողն ու ջուրը ձեռքի թեթև մի հպումով եդեմական այգիներ են արարում»: