Կուրսանտներ Լեւոն եւ Հարութ Չոբանյանները հարազատ եղբայրներ են, սահմանապահ Վերին Կարմիրաղբյուր գյուղից։

Հայրենիքի պաշտպան, հերոս զինվոր, սպա, կամավոր արտահայտությունները, որ Արցախյան ազատամարտից տարիներ անց, հարաբերական խաղաղության տարիներին, երբեմն արտաբերել ենք նաեւ պաթոսի որոշակի չափաբաժնով, այսօր այլևս պարզ ու անհերքելի առօրյա իրողություններ են: Ոչ պատերազմ, ոչ խաղաղություն իրավիճակը ձգվում ու ժամանակ առ ժամանակ ուղղակիորեն թակում է բոլորիս դռները, հուշելով. «Ես այստեղ եմ, չմոռանաք իմ մասին»:

Հարցազրույց բ/ծ փոխգնդապետ, ՊՆ Գեղարքունիքի կայազորային հոսպիտալի պետ, «Հայրենիքին մատուցած ծառայության համար» 1-ին աստիճանի շքանշանակիր Հայկ Հարությունյանի հետ:

Իմ առջև նստած խելացի, զուսպ շարժուձևով երիտասարդը Սերգեյն է, մեկը այն հայորդիներից, որն անցել է 44-օրյա պատերազմի բովով և վերադարձել տուն:
2019 թ. ավարտելով դպրոցը, Սերգեյն ընդունվել է Հայաստանի Ֆիզիկական կուլտուրայի և սպորտի ինստիտուտ՝ որպես մասնագիտություն ընտրելով մարզական լրագրությունը: Նույն թվականի ամռանն էլ մեկնել է ծառայության:

Տագնապ ազդանշանը ստանալուն պես դիրքի ավագ Գրիշա Ծուղունյանի ստորաբաժանումն արագ դիրքավորվում է ու մարտի բռնվում ադրբեջանական մեծաթիվ ուժերի դեմ։

Արևելյան սահմանագոտու հրետանային ստորաբաժանումները մարտական հերթապահություն են իրականացնում։ Միևնույն ժամանակ, հրադադարի պայմաններում պատրաստվում են թշնամու հնարավոր սադրանքներին. ամենօրյա դասեր, մարզումներ, ստուգումներ, տեխնիկայի սպասարկում, նշանակետերի ճշգրտում և այլն։

Սյունիքի արևելյան լեռնաշղթան առաջնագիծ է, ամբողջ երկայնքով հայկական դիրքերն են, իսկ մի քանի տասնյակ մետր հեռավորությամբ՝ ադրբեջանականը։ Սեպտեմբերի լույս 13-ի գիշերը թշնամին հարձակվեց հենց այդ ուղղությամբ և հրետանային միջոցների, հարվածային անօդաչուների աջակցությամբ ներխուժեց Հայաստանի Հանրապետության տարածք: