Ճակատագրեր
Գարունն ամեն տարվա պես իր թեւերն էր փռել լեռնային Շատին գյուղի վրա ու ամեն տարվա պես կարոտով նրան էր սպասում: Գյուղ բերող ճանապարհն էլ ամեն տարվա պես, «աչքը ջուր կտրած», նրան էր սպասում: Եվ կորստյան ցավից այդպես էլ չապաքինված` հարազատներն ու մերձավորները ամեն տարվա պես սպասում էին հավատով, որ նա անպայման տուն կվերադառնա:
2012 թվականին առաջնագծում ծառայողական պարտականությունները կատարելիս ականի պայթյունից զոհվեց գումարտակի հրամանատարի տեղակալ, մայոր Վարդան Վարդանյանը: ՀՀ նախագահի հրամանագրով Վարդան Վարդանյանը հետմահու պարգեւատրվել է «Մարտական ծառայության» մեդալով:
Սիմոնյան գերդաստանի տղամարդիկ, չնայած դժվարին փորձություններին, միշտ պատվով են կատարել իրենց առջև դրված խնդիրները: Եվ տարիների հեռվից հասկանում ես, որ նրանք միշտ ուզել են պատվով, հաղթանակած վերադառնալ իրենց ծննդավայր, որն այնքա՛ն սիրելի ու հարազատ էր:
Գարեգին Նժդեհի փողոցի 56 հասցեն է: Երկհարկանի տան արտաքին պատին ամրացված քարե հուշատախտակն ազդարարում է` Շուշիի հատուկ գնդի փոխհրամանատար, լեգենդար ազատամարտիկ, «Մարտական խաչ» առաջին և երկրորդ աստիճանի շքանշանների ասպետ Վարդան Ստեփանյանի (Դուշման) տուն-թանգարան-գրադարանն է:
Ներքին Շենգավիթում մի գողտրիկ պուրակ կա, որը շրջակա բնակչության հանգստի սիրված վայրերից է: Լավ եղանակին երիտասարդ մայրերն ու տատիկները սիրում են իրենց երեխաների հետ այստեղ զբոսնել, հանգստանալ:
Պահեստազորի գնդապետ Գեորգի Ասատրյանը կենսաթոշակի անցնելուց հետո ամեն վաղ առավոտ աշխատանքի է բարձրանում Նորքում գտնվող իր աշխատավայրը: Ամեն առավոտ և երեկո աշխատավայրից տուն դառնալիս Նորքի բարձունքից հայացքը Արարատին, Արագածին արդեն քանի տարի խոհերի գիրկն ընկած մտորում-խորհում է հարգարժան գնդապետը:
