Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Ճակատագրեր

ԱՄԵՆԱՀԱՅՏՆԻ ԼՐՏԵՍՈՒՀԻՆԵՐԸ

Պատմությունը վկայում է, որ լրտեսությամբ զբաղվելը միայն տղամարդկանց մենաշնորհը չէ, ու երեւի պատահական չէ հետեւյալ ասացվածքը. «Այնտեղ, ուր սատանան է անգամ անզոր, ուղարկիր կնոջը»։ Կին լրտես-գործակալուհիները զարմացրել եւ հիացրել են իրենց հնարամտությամբ եւ առաջադրանքների փայլուն իրականացմամբ, նրանցից ամեն մեկի կյանքը, վստահ եմ, կարող է հարուստ նյութ ծառայել գեղարվեստական ֆիլմի կամ գրական ստեղծագործության համար։ Կին լրտեսուհիներ` գեղեցիկ ու գրավիչ եւ նույնքան էլ վտանգավոր ու դավադիր…

ԵՐԵՔ ԵՐՎԱՆԴՆԵՐԻ ՄԱՍԻՆ

Համայն հայությունը տոնում է Անկախության 25-րդ տարեդարձը` մեծ շուքով, հանդիսություններով: Անկախ, ազատ հայրենիք ունենալու բաղձանքը իրականություն դարձավ նաև մեր ազգի լավագույն զավակների կյանքի գնով: Երվանդ Կարապետյանը մեկն էր այդ քաջորդիներից:

ՀԱՐԱՏԵՎ ՃԱԽՐԱՆՔ

Մեկ անգամ տրվող կյանքը թանկ գին ունի: Ընտրյալների համար այն ավելին` հայրենիք արժե: «Վասն հայրենյաց, վասն հավատի» համար պատերազմները, սկսած 5-րդ դարում մղված «Վարդանանց պատերազմից» ցայսօր` 21-րդ դարի սկզբի Քառօրյան, չեն փոխել իրենց պատճառն ու իմաստը:

ՄԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ ՉՈՒՆԵՑՈՂ ՄԱՐԴԻԿ

Պատերազմը միայն հակամարտող կողմերի զինվորների կռիվ չէ, որ զոհվում են, վիրավորվում մարտի դաշտում, պատերազմը նաեւ կորցրած, չապրած մանկություն է, երեխաներ, որոնք ծնվել են գերության մեջ ու իրենց վտիտ ուսերին տարել պատերազմի ողջ ծանրությունն ու դաժանությունը:

ՀԱՄԱԶԱՐԿ ԵՌԱԲԼՈՒՐՈՒՄ

Անցած տարվա ամառային զորակոչի ժամանակ զինկոմիսարիատում ծանոթացա Քաշաթաղի նորակոչիկների հետ: Այսօր նրանք իրենց սրբազան պարտքն են կատարում: Քաշաթաղի շրջանի Մարգիս գյուղում նոր էր բնակություն հաստատել Սամվել Օրդուբեկյանի բազմազավակ ընտանիքը: Նրա ավագ որդին՝ Արայիկը, նույնպես զորակոչիկների շարքում էր:

«ԿՐԿԻՆ ԴԻՐՔԵՐՈՒՄ»

Ոչ ոքի չեմ տեսնում, որովհետև տազ են արել, պոչները քաշել ետևի ոտքերի արանքը ու կուչ եկել, սսկվել ու սպասում են մինչեւ ամպը գա, ինչպես Համոն կասեր՝ հոտը գա, բայց հասկանում եմ նաև, որ տազ են արել մեր զինվորի ահից, մեր առյուծ, մեր արծիվ զինվորի, մեր կոմբատ Սահակյան Սամվելի. ես…ես…ձեր ցա՜վը տանեմ…

«ԿՐԿԻՆ ԴԻՐՔԵՐՈՒՄ»

Լուսաբացը ազդարարվում է թռչունների ճռվողյունով: Արեգակը դեռ չկա, բայց լույսը բացվել է: Մեզ տեսանելի են և՛ թշնամու դիրքերը, և՛ մերը: Տղաներից մի քանիսը մոտենում են հազիվ մխացող օջախին և սկսում սուրճ եփել: Սուրճի սեղանի շուրջ սկսվում է «աշխարհի» ամենամեծ քաղաքական գործիչների զրույցը», որ վարում են մերոնք, և ես քթիս տակ ծիծաղում եմ` հիշելով «Մենք ենք, մեր սարերը» ֆիլմը: