Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Ճակատագրեր

ՈՒ ԿՅԱՆՔԸ ԴԱՌՆՈՒՄ Է ՍԽՐԱՆՔ

Իմ գզրոցում պահպանվել են գեներալ-մայոր Արտուշ Հարությունյանի հետ հարցազրույցի գրառումները եւ ձայնագրությունները, իսկ նրա առինքնող ներկայությունը վայելելու բավականությունը անանց է իմ հոգում: Արտուշ Հարությունյանի առերեւույթ խիստ ու պրագմատիկ կերպարը իրականում ողողված էր լույսով, բարությամբ, սիրով: Նրա կրծքի տակ ազնիվ ու փխրուն, միեւնույն ժամանակ քաջ ու աննկուն սիրտ էր տրոփում: Այս ակնարկը փոքրիկ ներբող է հրաշալի մարդուն եւ իսկական զինվորականին ծննդյան տարեդարձի կապակցությամբ:

ԶԻՆՎՈՐԱԿԱՆԸ ԹՈՇԱԿԱՌՈՒ ՉԻ ԼԻՆՈՒՄ

– Ողջո՛ւյն, հրամանատա՛ր…
– Ողջո՛ւյն, պարո՛ն գնդապետ…
– Հարգանքներս, Արամ Սերգեյի…
Արդեն քանի տարի է` ամեն օր, լինի առավոտ, թե կեսօր, ականատես – վկան եմ լինում պահեստազորի գնդապետ Արամ Հակոբյանի և իր ընկերների այսպիսի ջերմ հանդիպումների: Արամ Հակոբյանը քաղաքացիական հագուստով է: Հրամանատար և գնդապետ կոչումով դիմողները նրան ճանաչում են դեռ շատ վաղուց, միասին ճանապարհ են անցել, ծառայել ինչպես խորհրդային, այնպես էլ հայոց բանակում, իսկ անուն – հայրանունով դիմողները այդ հիշողությունները, անցած օրերի բարի հուշերը պահպանողներն են: Երկու դեպքում էլ զգացվում է այն հարգանքը, որը տարիների ընթացքում վաստակել է Արամ Սերգեյի Հակոբյանը:

«ՄԵՐ ՔԱՂԱՔԱՑԻՆԵՐԸ ՍԻՐՈՒՄ ԵՆ ԲԱՆԱԿԸ»

աճախ մարդիկ գալիս են պաշտպանության նախարարություն` չիմանալով, թե իրենց հուզող հարցով ո՞ւմ պետք է դիմեն: Մենք ուսումնասիրում ենք նրանց խնդիրը և ճշտում, թե ուր և ում մոտ պիտի գնան: Դա մեր աշխատանքի մի մասն է: Երբեմն մարդիկ գալիս են մարզերից` գրպանում չունենալով վերադարձի գումար: Երբ համոզվում ենք, որ նրանք ազնիվ են ու անկեղծ, կա՛մ գումարով ենք օգնում, որ հետ գնան, կա՛մ էլ մեր աշխատողների մեքենաներով տանում ենք տուն ու վերադառնում: Դժվարությունները շատ են, աշխատանքը ծանր է, բայց մենք ընդհանուր առմամբ գոհ ենք մեր այցելուներից, մեր քաղաքացիներից: Նրանք սիրում են մեր բանակը, և շատ շատերն էլ գալիս են իրենց գոհունակությունը, երախտագիտությունը, անհրաժեշտության դեպքում` բանակին իրենց օգնությունն ու աջակցությունը ցուցաբերելու, պատրաստակամությունը հայտնելու համար:

ՊԱՏՄՈՒԹՅԱՆ ՖԱԿՈՒԼՏԵՏԻ ՀԱՎԵՐԺ ՈՒՍԱՆՈՂԸ

Օրերս ԵՊՀ պատմության ֆակուլտետի 218 լսարանում, որն անվանակոչված է Արցախյան ազատամարտում անմահացած հերոս քաջորդի Զաքար Ավանիսյանի անունով, հուշ-ցերեկույթ էր։ Միջոցառումը կազմակերպվել էր պատմության ֆակուլտետի և «Վարդանանք» ռազմահայրենասիրական դաստիարակության ակումբի համատեղ ջանքերով։

«ԳՈՒԶԻՄ ԷՐԹԱՄ ՍԱՐՆ Ի ՍԱՍՈՒՆ...»

Սարգիս Շեկիկյանի այգում բարդու կատարին արագիլն իր բույնն էր նորոգում, իսկ բակում Սարգսի որդի Կայծերը՝ իր մարզական հեծանիվը: Փորձելով հիշել խառնիճաղանջ երազի մանրամասնությունները` երգում էր «Գուզիմ էրթամ սարն ի Սասուն, ճամփա չկա, դուռն է փակ»: Սակայն ամենևին էլ չէր վհատվում, թե Էրգրի դուռը փակ է` ավելի ուժգին խփելով մարզական հեծանիվի անվադողին, որովհետև «Աստված է այդ դուռը բացելու»:

«ՊԱՏՆԵՇԻ ՏՂԱՆ»` ԵՂԻԿ ԳԱՅԱՅԱՆ

1915թ. Հայոց ցեղասպանդից հետո հայության բեկորները սփռվեցին աշխարհով մեկ: Օտարության մեջ բույն դրած երկրներում ու քաղաքներում ձևավորվեցին հայկական այնպիսի համայնքներ ու թաղամասեր, որոնք պահելով ազգային ոգին, դաստիարակությունն ու դիմագիծը` մեծացրին երիտասարդներ, որոնք իրենց անուրանալի սխրանքներով ու գործունեությամբ` Հայ Դատի ու Գաղափարի մարտիկը դարձան: Նման թաղամասերից էր Լիբանանի մայրաքաղաք Բեյրութի սրտում գտնվող Բուրջ Համուդը, որը հայտնի է որպես «Փոքրիկ Հայաստան»: Բուրջ Համուդը պատմություն է, պայքարի ոգի, որն իր մեջ կրում է ողջ Արևմտահայաստանի հավաքական կերպարը: Եվ այս ազգային շունչ ունեցող մթնոլորտում է, որ ծնունդ առան ու մեծացան մեր նորօրյա մարտիկները, որոնք քաջ գիտակցում էին, որ միայն զենքով ու պայքարով կա Հայոց փրկություն:

ՆՎԻՐՅԱԼԸ

Նորայր Քյարամի Մանուկյանը ծնվել է 1961թ. մայիսի 9-ին, Թալինի շրջանի Ներքին Բազմաբերդ գյուղում: Գերդաստանի արմատները հայրական կողմից սերում են Արևմտյան Հայաստանի Սասունի Կուռթեր գյուղից, 1880-ական թթ. հայտնի առաջին ֆիդայիներից` Կարմիր Իրիցու տան քաջն Արաբոից, իսկ մայրական կողմից` Մուշի Բուլանըխից: Նորայր Մանուկյանը 1979-81թթ. ծառայել է Խորհրդային բանակում, Ղազախստանի Բայկանուրի հրթիռային զորամասում: Անապատում դժվար ծառայությունից հետո վերադարձել է Ներքին Բազմաբերդ, զբաղվել տարբեր աշխատանքներով: 1988-ից արդեն Նորոյի խրոխտ ոգեշունչ երգերն ազգային-ազատագրական պայքարի ազդականչեր դարձան: