Հայերեն | На русском | In English
Ազատագրական պայքարին իր մասնակցությունը բերած տիկին Անահիտը, վերադառնալով սահմանային գոտում գտնվող իր ծննդավայրից, արցունքն աչքերին պատմում էր իրենց դատարկ տան շեմին աճած փուշ ու տատասկի մասին. «Ես մերկ ձեռքերով պոկում, դեն էի նետում փշերը, մաքրում էի հայրական օջախի շեմը։ Ձեռքերս արյունոտվել էին։ Արցունքները թափվում էին աչքերիցս։ Երեւան հասնելուն պես ես իմ եղբայրներին ասացի. «Դուք չպետք է տղա ծնվեիք»։
ԳՆԵԼ ՇԱՀՆԱԶԱՐՅԱՆ
մայոր
