Մեռյալ քնի մեջ քնեած քաղաք`

Սառել է կրծքիդ գլուխը օձի,

Սողում է դավը, իբրև սև աղանդ,

Պաշարված, բայց ոչ գերված ամրոցի։

 

Ու խավարում է հավատը- մի զոհ,

Մատնության առջև քո հոգին գոցիր,

Որ չմոտենա ոչ մի օտար զորք

Պաշարված, բայց ոչ գերված ամրոցին։

 

Գիշերն արթնանալ ու պատրաստ լինել,

Ու թող թշնամին սողոսկել փորձի

Կամքի ամրակուռ դարպասներից ներս

Պաշարված, բայց ոչ գերված ամրոցի։

 

Կե՛ղծ է անեծքը, և ո՛ղբն է եղծված,-

Հարալեզներն են լիզում հերոսին.

Ու տարածվում է մի խուլ հեծեծանք

Պաշարված, բայց ոչ գերված ամրոցից։

 

Ասես խնջույք է ժանտախտի ժամին,

Քաղաքն է խեղդվում ծխից ու բոցից,

Ու մոտենում է ահեղ թշնամին

Պաշարված, բայց ոչ գերված ամրոցին։

 

Ու հագեցել է ոսոխը արյամբ,

Ու թող թշնամու արյունը հոսի,

Ու մեր արյան մեջ պատկերը հարյավ

Պաշարված, բայց ոչ գերված ամրոցի։

 

Կրկին նահատակ ու կրկին հերոս,

Ու բաբախում է լույսն` իբրև մոր սիրտ,

Ու լույս է տալիս ամեն մի մեռնող

Պաշարված, բայց ոչ գերված ամրոցին։

 

Կյանքի ճանապարհ ու մահվան օղակ,

Գուշակությունը պատգամախոսի,

Որ գիշերվա մեջ լո՛ւյս պիտի շողա

Պաշարված, բայց ոչ գերված ամրոցին։

 

Ու ատելության սև ուրվականը

Թող գիշերներով սահելով խոսի.

Հրեշտակներն են հիմա պահապան

Պաշարված, բայց ոչ գերված ամրոցին։

 

Փողերն են փչում կենաց անտառի,

Օրերը կրկին ելել են որսի,

Ու արիներն են ելնում անառիկ

Պաշարված, բայց ոչ գերված ամրոցից։

 

Ճի՛չը բերանում քարացած քաղաք,

Քո նետը պիտի թշնամուն խոցի,

Ու ասքն է հնչում գալիքի համար

Պաշարված, բայց ոչ գերված ամրոցի։

 

1993 թ.