Բարև, քաջասի՛րտ զինվորներ

Ես 10 տարեկան եմ, եղբայրս՝ 12: Մենք էլ եղբայրներով ձեզ նման զինվորներ ենք դառնալու ու  պաշտպանելու մեր հողն ու ջուրը: Ձեզ ճանաչում եմ մայրիկիս շնորհիվ, նա ամեն օր պատմում է ձեզնից, նկարներ ցույց տալիս, պատմում ձեր անսահման խիզախության, անքուն գիշերների մասին, որ զենքը ձեռքներիդ զօր ու գիշեր կանգնում եք խրամատում և թույլ չեք տալիս, որ թշնամին ոտք դնի հայոց սահմանին….

Երբ մայրս ինձ առաջին անգամ տարավ զորամաս, ես այնքան էի ուրախացել. ամեն մեկդ ձեր գործն ու պարտականությունն էիք կատարում: Վերջապես տեսա այն զինվորներին ու զինվորականներին, որոնց մասին մայրս հաճախ էր պատմում, ծանոթացա Ապրիլյան պատերազմում հերոսացած զինվորականների՝ Էդիկ Մալոյանի, Վահե Խաչատրյանի հետ: Հպարտ եմ և ուրախ, որ հանդիպեցի նրանց, ես էլ եղբորս հետ կուզեմ նմանվել նրանց, լինել քաջ և ուժեղ:

Հիմա ամեն օր հիշում եմ Վահե Խաչատրյանի խոսքերը. «Մեր երկրի ապագան բռունցքի մեջ է, դու էլ շուտ մեծացիր, որ իրար հետ մեր երկիրը պաշտպանենք, իմ հզոր տղա…»:.

Երդվում եմ, երբ մեծանամ, եղբորս հետ  ուս ուսի, մեջք մեջքի տալով կպաշտպանեմ մեր հայրենի հողը:

Հայրենիքիս փոքրիկ զինվոր`

ՎԱՐԴԳԵՍ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ

Գյումրիի Խրիմյան Հայրիկի անվան N 41 դպրոց