…Կուզեի աշխարհիս երեսին տեսնել այն ուժը, որ խաթարել կարենար այս ցեղը, այս անզոր ժողովրդին, որի պատմությունը պատմված, բոլոր կռիվները մղված ու տանուլ են տրված, որի շենքերը խորտակված, գրքերը չընթերցված, և որի աղոթքները անպատասխան են մնացած:

Փորձեք կործանել այս ցեղը: Կործանեցեք Հայաստանը, տեսեք` կարողանա՞ք: Քշեցեք տներից անապատ, մի մոռացեք խլել ճամփի հացն ու ջրի վերջին ումպը, կրակի մատնեցեք նրանց տներն ու եկեղեցիները: Տեսեք՝ դարձյալ պիտի չապրե՞ն: Տեսեք՝ ցեղը դարձյալ պիտի չհառնի՞, երբ նրանցից երկուսը հանդիպեն աշխարհի որևէ մասում, ծիծաղեն ու աղոթեն իրենց մայրենի լեզով, իրենց ստեղծած Նոր Հայաստանում:

Ջանացեք, տեսեք կկարողանա՞ք, շունշանորդիներ, նրանց արգելել, որ չծաղրեն ձեր մեծ գաղափարները, որ աշխարհում երկու հայ չխոսեն իրար հետ, փորձեն ջնջել նրանց:

Վիլյամ Սարոյան