ՄԵԶ ԳՐՈՒՄ ԵՆ

Ձեզ գրում է ՀՊՄՀ ուսանող Դավիթ Խանաղյանը: Եղբայրս՝ Արմեն Խանաղյանը, ավարտելով Երևանի պետական համալսարանը, որոշեց ուսումը շարունակել Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտում: Արդեն յոթ ամիս ինստիտուտի կուրսանտ է և ուսումնասիրում է ռազմական գործը:

Խնդրում եմ ՀՀ ՊՆ պաշտոնաթերթում տպագրեք ծնողներիս (նրանք նույնպես պաշտպանության համակարգում են աշխատում) բարեմաղթանքը` եղբորս ծննդյան օրվա (փետրվարի 23) կապակցությամբ:

«Սիրելի՛ Արմեն, շնորհավորում ենք ծննդյանդ 21-րդ տարեդարձը: Մեր հզոր բանակի փոքրիկ ծիլ, եղի՛ր ամուր, անպարտ, հպարտ ու բարի և միշտ հիշիր, որ հայոց բանակի գործն արդար է. Աստծուն էլ է դա հայտնի: Ուշադիր եղիր ընկերներիդ հանդեպ, սիրիր դասախոսներիդ ու հրամանատարներիդ, փութաջան եղիր ուսման մեջ: Կարդա այս բանաստեղծությունը, որ եղբայրդ է գրել և հայրենիքդ վեր դասիր ամեն ինչից»:

Դարերի խանձարուրում

փաթաթված երկիր

Դարերի խանձարուրում փաթաթված երկիր,

Ես պեղում եմ քո հիշողությունը

Եվ գտնում եմ Կարոտը:

Ես լռությանդ հավելված աղմուկն եմ,

Եվ որոտը` Արարատի զսպվածության,

Որ ճաքեր է տալու ամեն վայրկյան:

Վերքերից ապաքինվող երկիր,

Ես փակում եմ բաց մնացած ցավերդ,

Որ խաչվածի վրեժը չունենա խոնարհում,

Եվ քայլում եմ` նայելով ժամանակի աչքերին,

Որ ընդունեց հաղթանակդ

Հավերժամարտում:

Դարերի խանձարուրում փաթաթված երկիր…