Հայերեն | На русском | In English
ՀԱՅ ԴԱՏ
«Հոլոքոստի ժամանակ մեծ տերությունները լվացել են ձեռքերը, քանի որ ավելին են իմացել, քան խոսել են. նրանք չեն նշել, թե ինչպես են Հայոց ցեղասպանության ժամանակ ևս լվացել ձեռքերը»:
Հռոմի պապ ՖՐԱՆՑԻՍԿՈՍ
♦♦♦
«Թուրքիայում այսօրվա սերնդի մեջ մոտ 100 հազար մարդիկ կան, որոնց հայրն ու մայրը հայեր են, իսկ իրենք` մահմեդական: Նրանք խոսում են հայերեն եւ գաղտնի խաչ են կրում: Դա ես պարզել եմ իմ անձնական կապերի շնորհիվ: Նրանք չեն ցանկանում եկեղեցի հաճախել, քանի որ այդպես կարող է բացահայտվել նրանց ինքնությունը: Չէ՞ որ այդ մարդկանց մեծ մասը պետական ոլորտի աշխատողներ են»:
ԱՐԱՄ արքեպիսկոպոս ԱԹԵՇՅԱՆ,
Պոլսո հայոց պատրիարքական փոխանորդ
ԱԴՐԲԵՋԱՆ-ԻՐԱՆ
«Արեւմուտքը փորձել է մի քանի գունավոր հեղափոխություններ իրագործել Ադրբեջանում, որոնք տապալվել են»:
ՌԱՄԻԶ ՄԵՀՏԻԵՎ, Ադրբեջանի նախագահի աշխատակազմի ղեկավար
♦♦♦
«Իրանը վաղուց է դադարել հավատալ նման հայտարարություններին, որովհետեւ Ադրբեջանի պաշտոնատար անձինք Իսրայելում այլ կերպ են խոսում: Այդ պատճառով Մեհտիեւի հայտարարությունները, Իրանի առաջ արդարանալու փորձ լինելուց բացի, այլ բան չեմ կարող անվանել»:
ՎԱՖԱ ԳՈՒԼՈՒԶԱԴԵ, քաղաքագետ
♦♦♦
«Թեհրանում Մեհտիեւը ելույթ է ունեցել նախագահ Իլհամ Ալիեւի անունից: Արեւմուտքը մեկ անգամ եւս համոզվեց, որ ադրբեջանական իշխանություններն անվստահելի եւ անկայուն գործընկեր են, որոնց հետ լավ կլինի ոչ մի հարաբերություն չունենալ»:
ՄԵՀՄԱՆ ԱԼԻԵՎ, «Թուրան» լրատվական գործակալության տնօրեն
♦♦♦
«Արեւմուտքը Բաքվի մասին երբեք չի դատի այդ հայտարարություններով: Եթե դա ասեին Իլհամ Ալիեւը կամ Էլմար Մամեդյարովը, կարելի էր հետեւանքներ ակնկալել, իսկ Մեհտիեւի հայտարարություններին Արեւմուտքը ուշադրություն չի դարձնի: Նավթն ու Արեւմուտքի աշխահաքաղաքական շահերը կստիպեն ե՛ւ ԱՄՆ-ին, ե՛ւ Եվրամիությանը անտեսել Մեհտիեւի հակաարեւմտյան հայտարարությունները: Նավթը, գազը, բամբակը եւ մնացածը Բաքուն վաճառում է ոչ թե Իրանին, այլ Արեւմուտքին: Ուղղակի իշխանությունները փորձում են մեղմացնել Իրանի դիրքը, որպեսզի նրանց մեջ ավելորդ գլխացավանք չառաջանա Թեհրանի հետ եւս»:
ԶԱՐԴՈՒՇՏ ԱԼԻԶԱԴԵ, քաղաքագետ
♦♦♦
«Իրանա-ադրբեջանական հարաբերությունները բնութագրվում են լարվածության աճով: Վերջին տարիներին Թեհրանը ադրբեջանական աշխարհիկությունն ու մշակույթը որպես սպառնալիք է ընկալում»:
ՖԱՐՀԱԴ ՄԱՄԵԴՈՎ, Ադրբեջանի նախագահին կից
ռազմավարական հետազոտությունների կենտրոնի ղեկավար
♦♦♦
«Ադրբեջանը հայտնվել է հակաիրանական եւ հակաիսլամական ուժերի թակարդում: Ադրբեջանի ընտրած ուղին հակասում է Իրանի Իսլամական Հանրապետության շահերին»:
ՄՈՍՏԱՖԱ ՓՈՒՐ ՄՈՀԱՄԱԴԻ, ԻԻՀ վերահսկողական ծառայության ղեկավար, նախագահի թեկնածու
ՎՐԱՍՏԱՆ
«Ցավոք, մեր տարածաշրջանում դեռեւս իրական է հակամարտությունների վերսկսման վտանգը: Այսօր Հարավային Կովկասը, ինչպես երբեք, միջազգային հանրակցության առավելագույն ներգրավվածության եւ աջակցության կարիքն ունի»:
ԲԻՁԻՆԱ ԻՎԱՆԻՇՎԻԼԻ, Վրաստանի վարչապետ
♦♦♦
«Վրաստանը ծրագրում է Թբիլիսիի ավիացիոն գործարանում արդիականացված «Սու-25» օդանավեր արտադրել: Նախագծի ֆինանսավորման եւ արտադրության համատեղ կազմակերպման հարցերով պաշտոնական Թբիլիսին դիմել է Ադրբեջանին: Առաջարկի ընդունման դեպքում օդանավերի որոշակի մասեր կարող են արտադրվել Ադրբեջանի ռազմական գործարաններում»:
Ադրբեջանական
ԱՊԱ լրատվական
գործակալություն
ԻՐԱՎԻՃԱԿԸ ՍԻՐԻԱՅՈՒՄ
«Ռուսաստանն ու Իրանը չեն կարողանա երկար ժամանակ օգնել Ասադին: Եթե նա մինչ օրս Դամասկոսում պահում է իշխանությունը, ապա միայն այն պատճառով, որ ներքին և արտաքին ընդդիմության մեջ պակասում են փոխըմբռնումն ու փոխհամաձայնեցումը: Ներքին ընդդիմության մեջ գլխավոր դերը կատարում են իսլամիստները, որոնք արդեն հավատարմության երդում են տվել «Ալ-Քաիդայի» պարագլուխներին: Նրանց կազմակերպությունը կոչվում է «Նուսրա», որի ղեկավար Մոհամեդ Ալ-Ջելանին հայտարարել է Իրաքում և Սիրիայում մահմեդական պետության ստեղծման մասին: «Ալ-Քաիդան» գործնականում վերահսկում է հազարկիլոմետրանոց շատ վտանգավոր գոտի` Բաղդադից մինչև Դամասկոս: Ընդդիմության մյուս մասը` «Ալ Թաուհիդ» բրիգադը, Սիրիայի «Մահմեդական եղբայրների» զինյալ թևն է:
ՎԼԱԴԻՄԻՐ ՉՈՒԿՈՎ, բուլղարացի հայտնի քաղաքագետ,
արաբագետ, տնտեսական գիտությունների դոկտոր
♦♦♦
«Սիրիայում կատարվող ահաբեկչական գործողությունները ավազակային կազմավորումների եւ նրանց աջակցող ուժերի ձախողման վկայությունն են»:
ՎԱՅԻԼ ՆԱԴԵՐ ալ ՀԱԼԿԻ, Սիրիայի վարչապետ
♦♦♦
«Հայերը երկար ժամանակ հանգիստ ապրել են Սիրիայում, որտեղ կարողացել էին ապաստան գտնել Թուրքիայում հայերի ցեղասպանությունից հետո: Մինչդեռ այսօր նրանց գոյությունը հայտնվել է վտանգի տակ իսլամիստ ապստամբների պատճառով, որոնք պնդում են, թե հայերը խանգարում են «հեղափոխությանը» և «աջակցում են Ասադին»: Սիրիայի հայ համայնքում կան հարյուրավոր սպանվածներ, անհետ կորածներ և գերի ընկածներ: Թուրք-սիրիական սահմանին բնակվում են ոչ քիչ թվով թուրքմեններ: Վերջիններս զենք են ստանում Թուրքիայից և այժմ խոսում են հայերի ցեղասպանության նախապատրաստության մասին այն պարագայում, եթե հայերը շարունակեն հակառակել Սիրիայի անկախ բանակին: Այնինչ Արևմտյան մամուլը, որը սովորաբար մեծ տեղ է հատկացնում փոքրամասնությունների պաշտպանությանը, չգիտես ինչու, լռում է… Եվ ո՞ւմ է արդյոք հետաքրքրում Թուրքիայի քրիստոնյաների ճակատագիրը»:
ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ դե ՎԱԼ, քաղաքագետ, Մեցի համալսարանի (Ֆրանսիա)
միջազգային հարաբերությունների պրոֆեսոր
ԻՐԱՎԻՃԱԿՆ ԱՖՂԱՆՍՏԱՆՈՒՄ
«Աֆղանստանի և հարակից տարածքների նկատմամբ ԱՄՆ-ի ներկայիս ռազմավարությունն ընդհանուր առմամբ հայտնվել է փակուղում: Անկախ վիթխարի ծախսերից (մի քանի հարյուր միլիարդ դոլար), ԱՄՆ-ը չհասավ ռազմավարական ոչ մի նպատակի, որոնցից ամենակարևորները հետևյալներն էին.
– վարչակարգերի փոփոխությունը Պակիստանում և Իրանում,
– Քաբուլում խամաճիկային վարչակարգի ամրապնդումը,
– Թույլ չտալ, որ Չինաստանը Պակիստանի միջոցով դուրս գա Պարսից ծոց,
– Կենտրոնական Ասիայում իրավիճակի ապակայունացումը,
– տրանսպորտային և կոմունիկացիոն հավակնոտ այնպիսի ծրագրերի իրականացում, ինչպիսիք են Նաբուկոն, Տրասեկան, Գվադար-Կուշկա երկաթուղու կառուցումը:
Երբ Աֆղանստանի հարավն ու արևելքը հայտնվեն թալիբների և Պակիստանի ազդեցության ներքո, թմրանյութերի համաշխարհային առևտուրն ու ահաբեկչությունը կհայտնվեն Պակիստանի բացառիկ, մենաշնորհային հսկողության տակ, ինչը լրջագույն սպառնալիք է միջազգային անվտանգության համար»:
ԱԶԻԶ ԱՐԻԱՆՖԱՐ, Աֆղանստանի ուսումնասիրման կենտրոնի (Գերմանիա) տնօրեն
♦♦♦
«Ավելի քան տասը տարի շարունակ ԱՄՆ Կենտրոնական հետախուզական վարչությունը ֆինանսավորել է Աֆղանստանի նախագահի գրասենյակը: Ամերիկյան դոլարները ճամպրուկներով, ուսապարկերով եւ տոպրակներով ուղարկվել են Աֆղանստան, որոնք էլ, ի վերջո, դարձել են Աֆղանստանում կոռուպցիայի խոշորագույն աղբյուր»:
«The New York Times» թերթ
ՔՐԴԱԿԱՆ ՀԱՐՑ
«Այն ժամանակ օսմանները չէին վախենում տարածաշրջանը Քուրդիստան անվանելուց, ինչո՞ւ պետք է այսօր մենք վախենանք: Ինչ է, մենք այսօր ավելի թո՞ւյլ ենք այն ժամանակվա օսմանցիներից: Քուրդիստան անունն առաջինը տվել են ոչ թե քրդերը, այլ օսմանները: Քուրդիստանի մայրաքաղաքն օսմանցիները համարել են Վան-Էրճիշը»:
ԴԵՆԳԻՐ ՄԻՐ ՄԵՀՄԵԴ ՖԸՐԱԹ, քուրդ քաղաքական գործիչ, Թուրքիայի իշխող «Արդարություն եւ զարգացում» կուսակցության հիմնադիրներից
Պատրաստեց Ա. ՅԱՎՐՈՒՄՅԱՆԸ