Աշոտ Սարգսյանը Մոնթե Մելքոնյանի անվան ռազմամարզական վարժարանի այն տասը սաներից է, որոնք այս տարի մասնակցել են ՌԴ Պերմ քաղաքում անցկացված «Երիտասարդ հայրենասերներ» հավաք-մրցույթին ու թիմային արժանի հաղթանակ տարել` գրավելով երկրորդ տեղը: Պատանի կուրսանտը հավաքին մասնակցել էր նաև անցած տարի, թիմը այդ տարի զբաղեցրել էր 3-րդ տեղը:

Սկզբնական շրջանում վարժարանի սաներից ընտրվել էին 60 հոգի, որոնք հանձնել են քննությունները, եւ արդյունքների հիման վրա ընտրվել է տասը մասնակից. «Երկու անգամ էլ հաջողությամբ հաղթահարել եմ թե՛ ռազմական գիտելիքների, թե՛ ֆիզիկական և կրակային պատրաստվածության, թե՛ բժշկական և արտակարգ իրավիճակներում կողմնորոշվելու ստուգարքներն ու ընդգրկվել հիմնական կազմում»,-նշում է Աշոտն ու ավելացնում, որ ռուսերենի և պատմության պատշաճ իմացությունն էլ էր պարտադիր. «Այս տարի հավաքն անցել է վրաններում` 45 աստիճան ցրտի պայմաններում, ինչը դժվարություն էր, բայց հաղթահարելի: Բոլորիս միակ նպատակը Պերմում հայկական դրոշը բարձրացնելն էր, ինչը իրականություն դարձրեցինք` զիջելով միայն ռուսաստանյան թիմերից մեկին»:

Աշոտն ու ընկերները ոչ միայն զինպատրաստության, այլեւ մշակութային միջոցառումներում են աչքի ընկել` ներկայացնելով Հայաստանի Հանրապետությունը, Երեւան քաղաքը, ՀՀ զինված ուժերի եւ ռազմամարզական վարժարանի պատմությունը, պարային եւ մշակութային ցուցադրություններ. «Հավաքների ընթացքում անցկացվել է նաեւ մրցում «Օրվա հերոս» անվանակարգում, որի ժամանակ զբաղեցրել եմ 1-ին տեղը»:

Իր ուսումնառության տարիներին գրանցած հաջողությունների մասին խոսելիս ձիգ, կոկիկ հագնված, խրոխտ կեցվածքով կուրսանտի հայացքում ուժ, հոգու ամրություն և կատարյալ անձնուրացություն է դրոշմվում: Աշոտը այս տարի կավարտի ուսումն ու մի քանի շաբաթից հրաժեշտ կտա հարազատ դարձած վարժարանին, ընկերներին, որոնց հետ անպարտ եւ ուժեղ մի կոլեկտիվ էր կազմել: Բայց վհատվելու փոխարեն պատանի կուրսանտը պատրաստվում է նոր «թռիչքի». «Ուզում եմ ուսում ստանալ Ռուսաստանի բարձրագույն ռազմական բուհերից մեկում, իսկ վարժարանի շրջանավարտները Հայաստանի կամ արտասահմանյան որևէ երկրի ռազմական բարձրագույն ուսումնական հաստատությունում կրթությունը շարունակելու հնարավորություն են ստանում»:

Աշոտը անկեղծանում է` վարժարան ընդունվել է մոր հորդորով. «9-րդ դասարանի աշակերտ էի, մայրս հարցրեց` արդյոք ցանկություն ունե՞մ ուսումս շարունակելու ռազմական թեքումով վարժարանում, պատասխանս միանշանակ դրական էր, մորս ցանկությունը ինձ համար շատ կարեւոր էր, բայց հիմա հասկանում եմ, որ իմ կյանքի ամենաճիշտ որոշումն էր: Ընդունելության քննություններ հանձնեցի` ձգումներ կատարեցի ձողափայտի վրա, հաղթահարեցի 100մ եւ 1000մ վազքուղին, թելադրություն գրեցի, նաեւ մաթեմատիկայից` գրավոր աշխատանք, եւ ընդունվեցի»: Առաջին օրվա անցուդարձից կուրսանտի հիշողության մեջ տպավորվել է համազգեստ ստանալու պահը. այն փորձելուց հետո, ինչպես նշեց Աշոտը, իր «մարմնի ամեն մի բջիջ անպարտելի դարձավ». «Շաբաթվա հինգ օրը գիշերում եմ վարժարանում, երկու օրը` տանը: Երբ տուն եմ գնում, մայրս այնքան է ոգեւորվում իմ համազգեստով: Հիմա հասկանում եմ` ազգային բանակի համազգեստի հանդեպ ունեցած վերաբերմունքից ելնելով է մայրս ցանկացել ինձ զինվորական տեսնել»:

Ըստ կուրսանտի` Մոնթե Մելքոնյանի անվան ռազմամարզական վարժարանը իր տարեկիցներին համախմբում է ազգային արժեքների շուրջ, նրանց հոգում սերմանում է սեր, հարգանք դեպի հայկական մշակույթը, կոփում է ֆիզիկապես եւ գաղափարապես. «Բազում միջոցառումներ են կազմակերպվում այստեղ, ես, օրինակ, միշտ կհիշեմ Գարեգին Նժդեհի կյանքին ու գործունեությանը նվիրված բեմադրությունը. մեծ զորավարի եւ գաղափարախոսի դերակատարն էի: Մինչ վարժարան ընդունվելս այնքան քիչ բան գիտեի նրա մասին, բայց ուսումնասիրեցի նրա գործունեությունը եւ դարձա հետեւորդը: Կարծում եմ` Նժդեհի խոսքը` «Խիստ է, բայց ոչ կոպիտ: Հպարտ է, բայց ոչ փառասեր: Պարզ է, չարքաշ, անշահասեր», պետք հայ զինվորականի բնութագիրը դառնա»: Աշոտը նաեւ մասնակցել է պատմություն առարկայից վիկտորինայի, զբաղեցրել առաջին տեղն ու արժանացել «Գարեգին Նժդեհ» կրթաթոշակի, որը ստացել է ամբողջ ուսումնական տարվա ընթացքում:

ՀՀ ՊՆ Մ.Մելքոնյանի անվան ռազմամարզական վարժարանը հունիս-օգոստոս ամիսներին կսկսի ընդունելության գործընթացը, Աշոտն էլ ընդունվել ցանկացող պատանիներին խորհուրդ է տալիս ձգտել, հավատալ հաջողությանը ու վճռականորեն կատարել առաջին քայլը, որ տանում է դեպի զինվորական դառնալու երազանքի իրականացում:

ՇՈՒՇԱՆ ՍՏԵՓԱՆՅԱՆ
Ավագ լեյտենանտ